FizykaII33801

332

ścianę pada. Tak np., gdy pierwsza część oświeca punkt 60° na podziałce, druga czyni to w miejscu, odpowiedniem punktowi 40°.

Dajmy na to, że półkole aob {Fig. 173) wystawia poziome przecięcie tylnej ściany powyższego naczynia, ab takie samo

przecięcie jego ściany szklannej, m zaś przecięcie otworu. Jeżeli Im jest promień światła, który przeszedłszy przez m dostaje się powietrzem do punktu 60°, wówczas l)ns = Q0° jestkąT tem padania, a linia od m do punktu 40° poprowadzona promieniem załamanym, który z prostopadłą padania, so tworzy kąt załamania 40°. Uzupełniwszy koło i poprowadziwszy w niem z punktu c i z końca łuku 40°, głoską g oznaczonego, prostopadłe cd i gh do pionowćj jego średnicy, będącćj tu oraz prostopadłą padania promieni światła, mamy proporcyą cd:gh= 4:3. Tak samo mają się każde dwie takie prostopadłe, wykreślone podobnie między ramionami kąta padania i odpowiedniego mu kąta załamania. A że te prostopadłe, wziąwszy promień cm koła za jednostkę, są ich wstawami, w cząstkach tćj jednostki wyrażonemi, więc istotnie światło, przechodząc z powietrza do wody, załamuje się tak, iż wstawa. kąta padania ma się zawsze do wstawy odpowiedniego mu kąta załamania, jak 4:3. Podobne próby, z innemi ciałami przezroczystemi robione, potwierdziły to prawo Snelliusa ¹) zupełnie i podniosły je do war-

1

Obacz Wilde Gescbicbte der Optik. T. I. Ifartezyusz nadal mu tylko dzisiejszą formę (Obacz jego Dioptrykę. Leyden. 1637), zltąd ono tćż jego nazwę nosi.