FizykaII07601

71

wystawia zupełnie ruch drgający pręta. Tak np. otrzymujemy dla punktu b w chwili

■ t = o, f = V₄ T, t=y_a T, it. d.

S — o, S — 2a, S — o____

Czas więc pełnego drgania pręta jest równy czasowi drgania stojącej fali, która dwa razy jest dłuższa od niego, gdyż on sam wykonuje podobne ruchy, jak połowa takiej fali. Wystawiwszy tedy długość pręta głoską /, otrzymujemy dla niego czas drguienia.

T =

2n

Liczba drgań tęgo pręta w ciągu jcdne^; sekundy ™st

2

a że (według §7)— :n= C = /, zatem A—2, tudzież

A. 21.

⁷1=41 H ’ ^wie^{c A}'= Ti - iir-

Lecz na mocy powyższego paragrafu wyraz \/    ~~ L t. j.

równy chyżośE przesłania ruchu falowego, dla tego mamy ostatecznie

V .

^N=U ’ ^L>-

liczba podłużnych drgań, które pręt, w jednym końcu przytwierdzony, w drugim zaś wolny, wykonuje w jednćj sekundzie, jest równa ilorazowi, otrzymanemu z podzielenia chyżości przewodzenia onycli przez czworaką długość pręta. *)

Czas drgnienia w prętach, na obu końcach wolnych, a' tylko w połowie lekko przytrzymanych, lub w prętach na oby (Kich końcach utwierdzonych jest inny. W obu tych przypadkach jest on o połowę mniejszy, niż w pręcie utwierdzonym na jednym końcu. W pierwszym przypadku pochodzi to ztąd, iż w samym środku pręta węzeł drgania poiystaje i każda jego połówka tak drga, jak cały pręj w powyższym przypadku, w drugim ząś, .uj pręt w całej swojej długości tworzy jedną tylko stojącą falę,

T Poisson. Memoircs d'c 1’Acadcmie royalc de France, tom VIII p 4;‘2 i Cauchy Exercic s de mathematique.s, t. III p. 269.