392
powierzchni odbijają się. Kładąc tuznowukąt<S'/IP=a, CAB—Ą, SFO — 2 to, mamy dla tego, że KFx — i» — CAx — FCA = SAP—FCA, a FCA=zl8Q°-ACB—BCK=CAB+CBA-BCK=^ 23 — BCK — 23 — (90 — (3) = 33 — 90°, ostatecznie zrównanie co — a — 3t3 -j- 90°. Powiększywszy kąt a o nieskończenie małą ilość a, przechodzi [3 w pf -j- p’', w w co -j- <*>', a powyższe zrównanie daje też następujące:
sin a czy niż
, -j/9 — n?
rego wstawa sm u = y —-—
I
Gdy zaś dla tej samej przyczyny,, jak powyżej,
«' r, cos p‘
a' cos a = n3‘ cos 3, zatem —— = --,
33' 3 cos u
.-więc u’ jest ilością większą lub mniejszą, niż 33% a wskutek tego w' ilością dodatnią lub ujemną, według tego, czy różnica ni cos 32 — 9 cos u 2 = n2 (7 — sin p2) — 9 (1 — sin a2) ^ n2 — 9-\*8 sin a2 jest ilością dodatnią, czy ujemną, t. j. czy
.. -,/9 — n* iz f- 8 .
Zatem dla kąta padania, kto-, ma kąt w swoją wai tość naJ'
mniejszą (minimum). Promienie tedy światła słonebznego, Pa" dające na krople deszczowe pod tym właśnie kątem, są dla o' = o promieniami skutecznemi, t. j. term, które do powstania tęczy zewnętrznej przyczyniają się. Dla promieni barwy czerwonej mamy więc tu 2w — 50° 58', dla promieni zaś barwy fioletowej 2to — 54°1(J'. Z tego widać, że porządek barw w tęczy drugiej jest odwrotny w porównaniu z rozłożeniem ich w pier' wszej czyli głównej. Z tej okoliczności, że wartość kąta odchylenia 2co dla skutecznych promieni głównej tęczy jest maxifliuflb a dla skutecznych promieni tęczy zewnętrznej jest miniinunb wynika bezpośrednio, iż z przestrzeni, zawartej pomiędzy obydwiema tęczami, żadne światło, które wszedłszy do kropel odbija się o.d wewnętrznej ich powierzchni i z nich znowu w P°' wietrze wychodzi, nie może się dostać do oka, patrzącego na tęczę. Przestrzeń ta posyła mu tyiko światło nieregularnie odbite na zewnętrznej powierzchni kropel deszczowych, wskutek czego też daleko ciemniejszą być musi, niż przestrzenie, 1)0 obu stronach do tęcz przypierające, które posyłają do oka me' tylko promienie, odbite na zewnętrznej stronie tych kropel, ale
/