403
h
Ing. 220.
Fig. 221-
źwierciadło. W tym celu powierzchnia jej przeciwprostokątnia jest płaską, a obie przy-prostokątnie, zamykające z nią kąty = 45°, mają takie krzywizny, iż osie stożków światła, występujących z niej po odbiciu się od płaskiej ściany tamże, zamykają prosty kąt z osiami stożków, na nią padających, a więc załamania promieni światła przy wejściu i wyjściu, razem wzięte, odpowiadają zbierającemu meniskowi, wskutek czego pro
mienie, przychodzące od przedmiotu AB (fig. 221) tworzą w ab rzeczywisty obraz jego. Skoro tedy odległość obrazu od szkła Przedmiotowego jest większa, niż dałeuosc widzenia oka nan Patrząc go ^ widzi się go w tym samym stosunku wrzględem pizod-roiotu powiększonym. Tym sposobem obrazy zewnętrznych Przedmiotów powstają na papierze, umieszczonym na tablicy w ognisku pryzmy sferycznej, a rysownik okryty czarną zasłoną może z łatwością w zupełnie ciemnem miejscu wykonać rysuim zwłaszcza gdy tablica jest ruchomo urządzona. Wreszcie ca-łł' taki przyrząd, pochodzący od Cli. Clievaliera, daje się łatwo Przenosić i ustawić na trzynóżku, którego nogi są składane (na zawiasach). O ciemniach do fotografowania w tomie dodat- • k o wy in _
Widnia (camera lucida seu clara) jest to mały przyrząd, słu-Za-Cy do zdejmowania dokładnych obrazów z rozmaitych przed-lotów. Wynaleziony, w r. 1804 przez Wollastona składa się