FizykaII42401

420

więcćj światła, niż pojedyńcza soczewka, dla tego ją. astronomowie przedkładają nad soczewki oczne złożone. Bliższe szczegóły w tomie dodatkowym.

Dopóki nie umiano sporządzać achromatycznych szkieł przedmiotowych, starano się je zastąpić wklęsłemi zwierciadła-mi metalowemi, które dają obrazy bez zabarwienia Tym sposobem powstały teleskopy iwierciadlowe, czyli po prostu teleskopy, w których za pomocą zwierciadeł i soczewek korzysta się jednocześnie z odbicia i załamania światła dla obserwowania przedmiotów oddalonych. One różnią się od siebie wewnętrznym urządzeniem swojem. mianowicie sposobem, w jaki obraz dalekiego przedmiotu, przez źwierciadło wklęsłe utworzony, obserwuje się przez szkło oczne. Fig. 233 przedstawia podłuż

ne przecięcie teleskopu Gregory’ego. Zwierciadło wklęsłe ss ma w samym środku okrągły otwór, w którym jest umieszczona rurka mosiężna z ocznem szkłem o. Na drugim końcu rury teleskopowej, mieszczącej w sobie rzeczone źwierciadło, znajduje się drugie wklęsłe źwierciadło V, także metaliczne, cokolwiek większe od środkowego otworu zwierciadła ss i mające mniejszy promień krzywizny, niż tamto. Osie tych zwierciadeł l^eż% na osi rury. Promienie, pochodzące od dalekiej gwiazdy, padają przez otwór rury na większe źwierciadło ss i odbiwszy się °d niego tworzą rzeczywisty mały obraz odwrotny w miejscu «, hę-flącem jego ogniskiem. Lecz odległość obu źwierciadeł i ich odpowiednie względne krzywizny są tak dobrane, że punkt a znajduje się blisko ogniska małego źwierciadła 1; wskutek odbici^a więc promieni światła od tego drugiego źwierciadła powstaj^e w b obraz powiększony i odwrotny pierwszego obrazu, zatćńi prosty względem przedmiotu. Na ten obraz b patrzy się P^rzeZ