FizykaII47901

475

do prostego, więc trójkąty RAK i ABC są do siebie podobne, ■i zatem ARK jest kątem prostym. Ten wynik posłuży nam zaś do wynajdywania punktu K, poczem za pomocą stycznej KG łatwo jest oznaczyć punkt G, a wskutek tego i promień załamany IG, odpowiedni promieniowi padającemu SA. To wykreślenie da się też uogólnić i, zastosować do przypadków nierównego załamywania się światła w niektórych kryształach, gdzie ono w pewny cli kierunkach np. wzdłuż RG z inną chyżością idzie dalej, niżeli w kierunkach AG i AR, o czem niżej.

Związek, zachodzący między refiexyą i refrakcyą a difrakcyą czyli inflexyą światła, wyjaśnia się jeszcze bardziej, jeśli zważy-• my, iż patrząc na jasną linię przez siatkę z bardzo wązfciemi równoległemi szparami, równoodległemi od onej linii, widzi się ją tak samo, jak bez siatki, a dopiero dalej po ciemnej przerwie na obu stronach okazują się widma inflexyjne (§ 73). Formułka nX

sin p = -j— w rzeczonym paragrafie podana, w której b oznacza odległość dwóch podobnie leżących punktów w najbliższych siebie szparach siatki, poucza, że pewnemu kątowi p odpowiednia odległość widm od środka tego zjawiska tćm jest większa, im mniejszą ilością jest b, t. j. im siatka delikatniejsza, zatem tym szerszą jest ciemna przestrzeń pomiędzy jasnym obrazem szpary, wypuszczającej światło, a owym szeregiem widm po obu jego stronach, t. j. tym dniej są te widma na prawo i lewo wysunięte. Lecz ciało przezroczyste możemy uważać za siatkę z najwęższemi otworkami, dla tego widać w niem tylko obraz linii świetlnej, a żadnych widm nie widne, które są niejako z pola widzenia bardzo daleko wysunięte. To samo cła się powtórzyć o świetle odbitem, bo siatki ryte delikatnie na lśniących się powierzchniach przedstawiają zjawiska difrakcyi, podobnie jak w świetle załamanem.

Chcąc z całą ścisłością śledzić skutki reflexyi i refrakcyi światła, padającego na ciało przezroczyste; potrzeka koniecznie względem działania skrajnego brzegu jego przejść bezpośrednio do składania fal światła, pochodzących od tegoż, gdyż tam zawsze difrakeya ma miejsce. Tu należy także ów przypadek, gdzie dla osobliwszego kształtu ciała promienie światła doznają największego lub najmniejszego odchylenia, jak np. przy od-