FizykaII65701

^mcy- Próby eleutroskopowe potwierdziły też wszystkie powyższe wnioski i wykazały za rzecz pewną, a) że w złożonym stosie istotnie napięcie elektryczności na płytach skrajnych czyli biegunowych powiększa się z liczbą ogniw; b) że ono we środku •lego jest=0, mianowicie trzy środkowe ogniwa w natural-stanie się utrzymują, jeśli ilość ich wszystkich jest liczbą Parzystą; c) że odtąd ku jednemu biegunowi wzrasta napięcie dodatniej, a ku drugiemu napięcie ujemnej elektryczności, i to, jak wyżej zauważano, w postępie arytmetycznym, którego stała róż-¹¹¹ ca równa się elektrycznej różnicy pojedynczego stosu czyli woltaicznego ogniwa.

§96. Stosy suche i elektroskaz Bohnenbergera. Jeśli bardzo wielką ilość krążków, wykrojonych ż tak zwanego papieru złoconego, czyli raczćj powleczonego na jednej stronie miedzią, ^{1 z} papióru pośrebrzonego (powleczonego tak samo cyną), uło-zymy jeden nad lub przy drugim tak,- aby się one metalowemi , Powierzchniami swemi nawzajem stykały i wszystkie powierzchne cynowe następujących po sobie krążków zawsze w tym samym Porządku były zwrócone w jedne, wszystkie miedziane w przeciwną stronę, na każdym zaś końcu słupa, w ten sposób powsta-^łego, umieścimy metalową blaszkę dla należytego ściskania go sznurkami jedwabnemi, otrzymamy stos galwaniczny, który na końcach swoich przeciwne napięcie elektryczne ciągle okazuje, dające się z łatwością wykazać na elektroskopie. Taki stos zowie ^sig suchym czyli kolumną Zamboniego    gdyż nie zawiera w skła

dzie swoim żadnego ciekłego przewodnika, jak to w stosach ^ olty m_a miejsce. Można go też urządzić z samego papieru pozłoconego (miedzią powleczonego), jeśli drugą stronę takich krążków papierowych powlecze się nadnieclokwasem manganezu. W takich stosach papier z wilgocią swoją, między drobnem "'łóknem drewnem prawie zawsze się mieszczącą, zastępuje Miejsce ciekłego przewodnika. Zwykle cały taki słup papierowy umieszcza się w szklannej rurze, mającej 'na końcach mosiężne °prawy, które z krążkami skrajnemi są metalicznie połączone ^Za Pomocą mosiężnych śrub, zakończonych niekiedy metalową

¹ Gilberta Ann. T. 23,49, 51 i 60; taiiże Wiedemana Gałyanisums X. I § 30.