799
a drugiemi widełkami przez 3 do prawej. Strumień tedy, przebiegający obwód łącznikowy pomiędzy śrubkami a i b, idzie zatem w połowie przez jednę, w połowie przez drugą cewkę. Uważając więc każcłę z tych cewek za elektromotora, są tu obydwa elektromotory zestawione jeden obok drugiego. Siła elektro-bodźcza ta sama zostaje, a opór przewodzenia o połowę jest mniejszy, niż w razie zestawienia jednej cewki za drugą. Pierwsze zestawienie cewek bywa używane do wywołania mocnych strumieni w obwodzie łącznikowym między a\b małego tylko oporu przewodzenia.
Jeżeli się zaś ów krążek kościany tak nakręci, iż blaszki 2 i 3 są połączone jednemi widełkami, wówczas strumień przebiega obie cewki, jednę, po drugiej. Strumień dodatni, wstępujący przez k do 4, idzie do lewej cewki a po przebiegnięciu jej zwojów dostaje się do 2, ztąd przez ramiona dotykających te blaszki widełek do 3, potem dalej do cewki prawej, z której wystąpiwszy dostaje się przez 1 i h do komutatora. W tym drugim przypadku są niejako obydwa pojedyńcze elektromotory w jeden stos o dwóch Ogniwach połączone; mamy tedy przy ocenianiu mocy strumienia uwzględnić obecną tu podwójną siłę elelc-trobodźczą i podwójny opór przewodzenia cewki pojedyńczej; zatem siła elektrobodźcza jest teraz dwa razy większa, niż wpo-przedniem zestawieniu, a opór przewodzenia 4 razy większy. To drugie zestawienie cewek używa się w tych wszystkich wypadkach, w których większy opór przewodzenia ma być pomiędzy śrubki a i b wprowadzony. W tem więc ostatuiem położeniu krążka kościanego otrzymujemy też silniejsze skutki fizyo-logiczne.
O konstrukcyi większych aparatów tego rodzaju według pomysłu Stóhrera, tudzież o wielkich magneto-elektrycznych maszynach pomysłu Siemensa i Halskego, pędzonych parą i używanych do elektrycznego oświetlania, w tomie dodatkowym, gdzie też powody niekorzystnego zastępowania machin parowych elektromagnetycznemi motorami są wyłożone. Urządzenie zaś machin elektromagnetycznych Pixii i Nolleta, tudzież urządzenie regulatorów elektrycznego światła według pomysłu Ser-Wna jest opisane w fizyce Ganota ")•
Przełożonej na język polski w Warszawie 1865 r.