FizykaII94001

934

dowozu ciepła, zostaje nasyconą i nie skrapla się przytćm; gdyż teorya i doświadczenie uczy, że kilogram pary nasyconej na każ-

dy stopień zniżonej temperatury potrzebuje otrzymać trochę więcej, niż jedność ciepła, jeśli ilość pary, pracującej przez rozprężenie (ekspansyą), ma pozostać niezmienna i nie ma nastąpić jej przecieplenie. Ponieważ zaś w machinach parowych podczas rozciągania się pary w naczyniu tłokowem nie ma znikąd dowozu ciepła, więc tam zawsze wskutek expansyi częściowe skroplenie pary; nastąpić musi. To ważne odkrycie, zmieniające dawną (pamburoską) teoryą machin parowych w samej zasadzie, zrobił prawie równocześnie Clausius i Rankine, a próby Plirna potwierdziły je w zupełności. W machinach parowych wysokiego ciśnienia, gdzie para wysłużywszy odchodzi w powietrze, nietylko przed ujściem, ale także w naczyniu tłokowem odbywa się częściowe skroplenie onej,aże temperatura jćj przed tem ujściem wynosi —j— 100^u C, ona zaś jest wilgotną, gdyż prowadzi ze sobą drobne kropelki wody, więc poparzy rękę, wetkniętą w promień, wydobywający się z rzeczonego naczynia.

9) Jeżeli w naczyniu jakiem są równe masy wody i pary, albo pierwsza nie równie większa od drugićj, potrzeba tej ostat-tniej ująć koniecznie pewną ilość ciepła (i to tem większą, nn wyższa prężność jej początkowa), aby ilość pary przy expansyh połączonej z pokonywaniem zewnętrznego ciśnienia (np. atmosfe-