Magazyn6
1401

1006

DŹWINA — DŻUNGARJA

się nią drzewo, len i zboże. Okres zlodze-nia zgórą 3 miesięczny. Duże niebezpieczeństwo dla żeglugi przedstawiają skały podwodne. W historji handlu i kultury odegrała dużą rolę, kierując migracje Wa-regów na południe do Dniepru, później zaś stanowiąc szlak handlowy między Białorusią a Inflantami. Sprawa jej regulacji przedstawia doniosłe znaczenie dla Polski, zbliżając do Bałtyku (via Ryga) cały kompleks ziem płn.-wschodnich. W chwili obecnej stanowi D. częściowo granicę polsko-sowiecką, częściowo zaś polsko-łotewską. Z ważniejszych miast leżą nad nią: Witebsk, Połock, Druja, Dyneburg (Daugav-pils) i Ryga.

Orm.

Dżohor.

Dżohor (w angielskiej pisowni Johore), księstwo malajskie pod zwierzchnictwem Anglji, leży na skrajnem południu półwyspu malajskiego. Zajmuje obszar 19 885 km², liczy 499 370 mieszk., z czego 50% Malajów, 40% Chińczyków, 9% Hindusów. Długość linij kolejowych wynosi 313 km, długość bitych gościńców — 1 175 km. Szkół rządowych jest 121. Zaprowadzono rządową służbę lekarską. Dżohor wywozi głównie kauczuk. Stolicą jest Johore Bharu, liczące 21 000 mieszkańców.

W. Cu.

Eżungarja.

Kraina w Azji Środkowej, wchodząca w skład Turkiestanu, a w półn. wsch. części — zewnętrznej Mongolji. „Bramą Dżungar-ską“ przechodzi w nizinę Turańską. Admi nistracyjnie należy do chińskiej prowincji Sin-Kiang. Do Rosji należy jedynie obszar 11 288 km² (obwód Siemirieczeński). Ograniczona od półn. górami Ałtaj skiemi, od płd. górami Tień Szań. Jest to górzysty kraj bezodpływowych jezior (Ulungur, Ebi Nor, Ajar Nor). Część płn. leży w dorzeczu Czarnego Irtyszu, płd. zaś w dorzeczu rzeki Ili. Klimat wybitnie kontynentalny. Z roślin typowemi są bylice; lasy znajdują się tylko w górach; ze zwierząt są antylopy, argale, wilki, niedźwiedzie, wiele odmian ptactwa przelotnego. Część środkowa i płn. jest pustynna; na płd. i zboczach gór Tień Szań znajdują się pastwiska. Dż. obfituje również w pokłady węgla. Nad Ili są osiedla mahometańskiej ludności rolniczej (Dunga-nie, Soloni, Chińczycy, Chałchowie). Koczują Kałmucy (Oloci), Targuci, Kirgizi, Dżungarowie i Tatarzy. Łącznie ludności jest koło 500000 głów. Udają się: pszenica, ryż, owoce, morwy. Dość rozwinięta jest hodowla bydła. Wywozi się futra, skóry, suszone owoce i winogrona. Przywozi się herbatę, tkaniny, cukier i wyroby metalowe. Największe miasto Urumczi (Ti-Hua) (50 000 mieszkańców) — stolica całego Sin Kiangu i rezydencja gubernatora.

Przew.

KONIEC TOMU PIERWSZEGO.

* WllUWWtt V n

Biblioteka Główna UMK

300044416109