Magazyn6S001

526

HAITI, REPUBLIKA — HALECKI OSKAR

głównym portem. Wnętrze wyspy jest górzyste (Mont de la Selle: 2700 m). Klimat jednostajnie gorący (styczeń: 24,6° C; lipiec: 26,2° C; przeciętna roczna — 26,2° C), co przy znacznych opadach (rok: 1934 mm) powoduje, że klimat jest mala-ryczny i niezdrowy dla Europejczyków. Kraj produkuje kawę, cukier trzcinowy, banany, nieco kakao i bawełnę. Dużo jest drobiu. Bilans handlowy czynny. Import przychodzi głównie ze Stanów Zjednoczonych Ameryki, a następnie z Niemiec i W. Brytanji. Odbiorcami są głównie Niemcy, Stany Zjednoczone Ameryki i Ho-landja.

Jerzy Loth.

Haiti, wyspa.

Wyspa, zwana też Santo Domingo, należy do archipelagu Antyli, w którym jest po wyspie Kubie drugą podług wielkości, obejmując obszar 76555 km³. Ogólne zaludnienie: 3600000 m. Politycznie podzielona jest na dwie republiki: Haiti (27844 km² — 2 300 000 m.) ze stolicą Port-au-Prince jest republiką murzyńską z językiem państwowym francuskim; oraz San Domingo (48711 km² — 1300000 in.) ze stolicą Santo Domingo jest republiką mulacką z językiem państwowym hiszpańskim, aczkolwiek w powszechnem użyciu jest także i język francuski. Wyspa leży pomiędzy oceanem Atlantyckim a morzem Karaibskiem. Oddzielona jest od wyspy Kuby cieśniną Jamajka i od wyspy Porto Rico cieśniną Mona; stanowi ogniwo w p>asie Antyli. Przecięta jest wzdłuż ze wschodu na zachód wysokim grzbietem górskim, wznoszącym się do 3 14° ^m (Loma Tina).

Jerzy Loth.

Halecki Oskar.

H., historyk polski, urodził się 26. V. 1891 r. w Wiedniu jako syn Oskara, feld-marszałka-por. wojsk austro-węgierskich i Leopoldyny Dellimanić. Ukończył gimnazjum w Wiedniu, a następnie odbywał stud ja historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując 1. XII. 1913 r. dyplom doktora filozofji sub auspiciis imperatoris. 10. XII. 1915 r. habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim jako docent historji Polski. W październiku 1918 r. rozpoczął wykłady na Uniwersytecie Warszawskim zrazu jako wykładowca, a od 1. IV. 1919 r. jako profesor zwyczajny historji Europy Wschodniej. W r. 1920/21 był dziekanem wydziału filozoficznego, w r. 1930/31 dziekanem wydziału humanistycznego. Od r. 1931 zajmuje katedrę Europy współczesnej w Szkole Nauk Politycznych w Warszawie. Jest członkiem czynnym Polskiej Akademji Umiejętności, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Academie Diploma-tiąue Internationale w Paryżu, Royal Histo-rical Society w Londynie, doktorem honoris causa uniwersytetu w Lionie.

W swych badaniach historycznych H. zajmuje się głównie zagadnieniem stosunku Zachodu do Wschodu Europy, a zwłaszcza wpływem Zachodu na Wschód. W pierwszej fazie swej działalności naukowej badał to zagadnienie na terenie dawnej Rzeczypospolitej; po szeregu studjów przygotowawczych ogłosił syntezę p. t. „Dzieje Unji Jagiellońskiej", 2 tomy, Kraków 1919—1920. Następnie zajął się tern zagadnieniem w szerszym zakresie dziejów powszechnych, badając dzieje unji koście! nej i stosunków między Europą Zachodnią a Bizancjum i ziemiami ruskiemi. Najważniejszą z prac H. z tej dziedziny jest rozprawa „Un Empereur de Byzance a Romę. Vingt ans de travail pour l’union des figli-ses et la defense de FEmpire d’Orient ^I355^__I375“- Warszawa 1930. Ogólny pogląd na przeszłość Polski dał w r. 1933 w książce p. t. „La Pologne de 963 a 1914“.

Prace H. z dziedziny organizacji nauki i studjów uniwersyteckich oraz współpracy umysłowej pozostają w związku z jego działalnością na terenie międzynarodowym. W r. 1919 był ekspertem delegacji polskiej na Konferencji Pokojowej w Paryżu. Od 1921 do 1924 r. pracował w sekretarjacie Ligi Narodów, organizując Komisję Współpracy Intelektualnej jako jej pierwszy sekretarz. W r. 1924 był członkiem delegacji polskiej na Zgromadzenie Ligi Narodów. W latach 1925—1926 zajmował stanowisko szefa sekcji w Instytucie Współpracy Intelektualnej w Paryżu.

Z racji przypadającego w 1935 r. 25-lecia pracy naukowej H. wydana została staraniem uczniów „Księga Pamiątkowa", w której zamieszczona jest pełna bibljo-grafja prac H. oraz spis jego wykładów i odczytów na terenie zagranicznym.