Magazyn67301

769

LUDNOŚĆ

grację brutto do głównych krajów immigra-cyjnych w latach wojennych z ostatniemi latami przedwojennemi:

TABL. 27. IMM1GRACJA ZAMORSKA DO NIEKTÓRYCH KRAJÓW W CZASIE WOJNY ŚWIATOWEJ

Kraje	Immigracja w tysiącach osób		1915— 1919 w odsetkach w porównaniu z 1910— 1913
	*915— 1918	1910- 1913
Stany Zjednoczone	643	3639	17.7
Kanada......	5i	950	5.4
Argentyna ....	IIO	I I4I	9.6
Brazylja......	109	585	18.6

Jednakże i po wojnie rozwój migracyj zarobkowych nie powrócił do tendencyj przedwojennych. Charakter tych migracyj zmieni! się o tyle, że miejsce przedwojennej swobody ruchów wychodźców zajęła w szybkim czasie bardzo sztywna i ostra reglamentacja, stosowana zarówno przez kraje immigracyjne jak i przez kraje emigracyjne. Rozmaitego rodzaju ograniczenia, ryczałtowe w postaci określonych kwot immigracyjnych, indywidualne w postaci szeregu wymagań stawianych przyszłym immigrantom, okazały się bardzo skutecznym hamulcem dla ruchów migracyjnych. W rezultacie rozmiary migracyj zarobkowych po wojnie nie osiągnęły już nigdy poziomu przedwojennego; prócz tego zmieniły się w sposób zasadniczy najważniejsze kierunki migracyj, zmieniły się role głównych krajów immigracyjnych, a częściowo również i emigracyjnych.

Najbardziej charakterystyczny składnik przedwojennego ruchu wędrownego, emigracja zamorska z Europy, wykazał bardzo poważne zmniejszenie. W latach 1921 do 1924 emigrowało z Europy do innych kontynentów przeciętnie rocznie 775 tys. osób, czyli niewiele ponad połowę przeciętnej rocznej z lat 1911—1915 lub 1906—1910 (por. tabl. 1); ale i na tym, stosunkowo niewysokim poziomie, wychodźtwo zamorskie nie utrzymało się długo. Kryzys 1929 roku spowodował nowe gwałtowne skurczenie się emigracji zamorskiej; dane, dotyczące 19 państw europejskich, które dostarczały zwykle ponad 95% ogółu wy-chodźtwa zamorskiego, mają przebieg następujący :

TABL. 28. EMIGRACJA ZAMORSKA Z EUROPY W LATACH 1927—1935.

Rok	Emigracja w tysiącach osób
1927	610
1928	53°
1929	53°
1930	390
193*	*5°
1932	120
1933	130
1934	I40
1935	*5°

W latach 1931—1935 emigracja stanowiła więc zaledwie 20 do 25% poziomu z r. 1927 i około 10% poziomu przedwojennego. Dla najważniejszych ognisk emigracyjnych Europy powojennej otrzymuje się obraz następujący:

TABL. 29. EMIGRACJA ZAMORSKA Z NIEKTÓRYCH KRAJÓW EUROPY PO WIELKIEJ WOJNIE.

Kraje	Emigracja zamorska w tysiącach osób w latach
	I920-X925	1926-19301931-1933		1936
Wyspy Brytyjskie .....	I 211	812	147	30
w tem Irlanaja	90	119	5	I
Włochy.....	1074	447	M3	19
Hiszpanja . . .	513	265	133	-
Polska.....	316	285	113	25
Niemcy.....	305	27O	76	15
Portugalja . . .	214	167	41	-

Liczby powyższe dotyczą emigracji brutto; jednakże w wyniku kryzysu r. 1929 emigracja netto uległa naogół jeszcze większe mu skurczeniu się, gdyż zahamowaniu emigracji (właściwie immigracji, gdyż utrudnienia wychodziły naogól z krajów immigracyjnych w postaci restrykcyj i ograniczeń immigracji) nie towarzyszyło odpowiednie zmniejszenie reemigracji. Często nawet reemigracja wykazywała pewien wzrost, nie zawsze dobrowolny. W rezultacie w latach kryzysu szereg typowych krajów emigracyjnych wykazywał dość duże nadwyżki reemigracji nad emigracją, zaś niektóre kraje immigracyjne — nadwyżki wychodztwa.