856
MAŁOLETNI HANDLUJĄCY
prawne, powzięte przez niego wbrew powyższym przepisom, mogą być przez sąd miarkowane. Na tle powyższych przepisów wyjątek stanowił jedynie art. 479 K. C. K. P., który małoletniego usamowolnionego i upoważnionego do czynności handlowych — na tle prawa handlowego — równał w uprawnieniach z pełnoletnim.
Przepisy wprowadzające nowy K. H. w art. XIV, stanowią, iż art. 479 K. C. K. P., głoszący, iż „małoletni usamowolniony, do czynności handlowych upoważniony, uważa się za pełnoletniego co do wszelkich działań, tyczących się tychże interesów handlowych", — otrzymuje obecnie brzmienie następujące: „Małoletni, usamowolniony, do czynności handlowych upoważniony, uważa się za pełnoletniego co do wszelkich działań, tyczących się tychże interesów handlowych, nie wyłączając zaciągania zobowiązań co do swych nieruchomości, oraz obciążania ich i zbywania. Upoważnienie takie może być udzielone tylko małoletniemu, mającemu ukończonych lat osiemnaście; upoważnienia udziela ojciec, w razie śmierci, ograniczenia zdolności do działań prawnych lub nieobecności ojca — matka, a w braku ojca i matki — uchwała rady familijnej, potwierdzona przez sąd. Upoważnienie ze strony ojca lub matki powinno być udzielone w formie aktu notarjalnego".
Jeśli idzie o małoletniego, który nasku-tek śmierci spadkodawcy stał się właścicielem przedsiębiorstwa zarobkowego, to powyższe zagadnienie uregulowane było przepisami art. 45 i n. dekretu o rejestrze handlowym z dnia 7 lutego 1919 r. (Dz. P. P. P. N. Nr. 4, p. 164), uchylonego obecnie przez art. XVII przepisów wprowadzających K. H. — W miejsce powyższych przepisów — art. XVII przepisów wprowadzających K. H. podaje nowe regulatywy pokrywające się w ogólnych zarysach z prawem przedkodeksowem.
Art. XVII przepisów wprowadzających K. H. stanowi: §1. W razie śmierci kupca spadkobiercy i ich prawni przedstawiciele powinni zawiadomić o tern właściwy sąd okręgowy. Osoby te powinny, o ile możności jednocześnie oświadczyć, kto i w ciągu jakiego czasu będzie w charakterze pełnomocnika zarządzał przedsiębiorstwem spadkowem, i określić zakres pełnomocnictwa lub też oświadczyć, że przedsiębiorstwo zawieszają. Oświadczenia tego rodzaju nie będą uważane za przyjęcie spadku. § 2. Jeżeli przedsiębiorstwo, odziedziczone przez nieletniego, ma być nadal prowadzone, rada familijna wybierze pełnomocnika do prowadzenia przedsiębiorstwa w imieniu nieletniego i określi zakres jego pełnomocnictwa. Uchwała rady familijnej podlega zatwierdzeniu przez sąd okręgowy. § 3. Otwarcie spadku oraz pełnomocnictwo, ustanowione na zasadzie §§ 1 i 2, powinni spadkobiercy kupca rejestrowego lub ich prawni przedstawiciele zgłosić do rejestru handlowego. Do zgłoszenia dołączyć należy skreślony wobec sądu albo uwierzytelniony notarjalnie wzór podpisu pełnomocnika. § 4. Przyłożenie pieczęci z powodu otwarcia spadku będzie wstrzymane, a pieczęcie już przyłożone będą zdjęte natychmiast po przedstawieniu sądowi grodzkiemu zaświadczenia sądu o ustanowieniu pełnomocnika przedsiębiorstwa spadkowego (§§ 1 i 2). § 5. Przepisy §§ 1—4 stosuje się odpowiednio w razie śmierci spólnika spółki jawnej lub komandytowej.
2. W województwach wschodnich powyższe zagadnienia były uregulowane art. 212 do 364 K. C. ros. (T. X. cz. I Zbioru Praw), traktującemi o opiece i kurateli nad osobami małoletniemi. Z mocy art. 220 tegoż prawa małoletni, który ukończył lat siedemnaście, obejmuje zarząd swego majątku, lecz zaciągania długów, wydawania zobowiązań, rozrządzania kapitałami i t. p. może jedynie dokonać za zgodą i podpisem swoich kuratorów, bez czego wydane przezeń zobowiązania są nieważne. Powyższe odnosi się również z mocy art. 223 tegoż prawa i do osób handlujących, zarówno takich, nad któremi opieka się już skończyła, jak i pozostających pod opieką, o ile jeszcze są małoletnie, zarówno w jednym, jak i w drugim przypadku.
Natomiast, jeśli idzie o małoletniego, któremu otworzył się spadek, obejmujący również przedsiębiorstwo zarobkowe, to wobec rozciągnięcia mocy obowiązującej dekretu
0 rejestrze handlowym (D. P. P. P. Nr. 14, 1919, p. 164) również na Ziemie Wschodnie (rozp. Komis. Gener. Z. Wsch. z dnia 15 maja 1919 Dz. U. Z. W. Nr. 4, 1919, p. 23) miały zastosowanie przepisy art. 45 i następnych tegoż dekretu, obecnie od dnia
1 lipca 1934 zmienione wyżej podanym art. XVII przepisów wprowadzających K. H.
3. W dzielnicach Polski, podlegających prawu austrjackiemu, zdolnością prawną