FizykaII04601

41

Przyśpieszenie, jakiego masa m tego punktu e w kierunku e b doznaje, nie trudno wynaleźć, dzieląc wartość siły p przez tęż masę m (§ 79 T. I); zatćm    _t

41

p fe. n²

p    7l² £\X

dającą na jednostkę długości onego szeregu punktów, i zważywszy, że iloczyn z masy jednego punktu i ilości tychże na jednostce długości wystawia masę tejże jednostki,a więc to, co gęstością nazywamy (§ 24T.I.), t. j. że nm=zd, jeśli d wystawia gęstość szeregu punktów, także

wyraża przyśpieszenie punktów w' stojącćj fali. Lecz przyśpieszenie siły, czynnćj na punkt drgający w odległości s, jest, jak wiadomo, równe

a wskutek tego czas T pełnego drgania punktów w stojącćj fali, według zrównania (U), równy

t. j. proporcyonalny do długości tejże fali i do kwadratowego pierwiastka z gęstości ciała, w którem się ruch falowy odbywa, a odwrotnie proporcyonalny do pierwiastka kwadratowego z elastyczności tegoż ciała.

Ponieważ zaś czas pełnego drgania stojącćj fali jest równy ■czasowi drgania fal postępujących, z których powstała przez in-terferencyą, więc to samo wyrażenie

drgania fal postępowych. Ze względu na to otrzymujemy z (I) zrównanie

Fizyfca T. 1T. 6