page0064

54

w trudnych razach zasięgał jego rady. na jego łonie składał wszystkie niepokoje serca gorejącego miłością Boga i bliźniego. Lecz obowiązki oddalały ich od siebie, myślą tylko byiwali często razem.

Zdarzyło się, że w roku 1257 Prandota,modląc się gorąco w katedrze przed ołtarzem Boga Ro-dzicy, ujrzał Jacka iakby prowadzonego do Nieba przez świętego Stanisława. Westchnął z tęsknotą mąż Boży, zrozumiał bowiem, że świątobliwy jego przyj acicd już ziemię opuścił, ale uczuł zarazem, że jego godzina jeszcze nie wybiła, że jeszcze przyjdzie mu przecierpieć nie jedną ciężką chwilę wraz ze srodze dotykanym narodem.

Nadszedł rok 1260 jednym z najokropniejszych napadów tatarskich pamiętny. Poganie zburzyli Zawichost i klasztor na Swięto-Krzyzkiej gurze. W Sandomierzu zdradnie wyprowadzony przez nich na umowy starosta Piotr Krempa zabity, a miasto klasztory zrabowane i spalone. Znajoma wszystkim historia z owych czasów, błogosławionego Sadocha, któ^ z 49ma braćmi otrzymał palmę męczeńską. .W Sandomierzu do dziś dnia pełne są tych wspomnień kościoły i różne malowidła przedstawiają wypadk z tych krwawych wojen, w których pod strumieinam krw i