page0017

9

Redemptoryści — Redhamer

zatwierdzony przez papieża Benedykta XIV r. 1749, miał za obowiązek opu-szczcnemi duszami zarządzać przez missyje, błądzących na drogę cnoty naprowadzać, w naprawianiu obyczajów, oraz w wykładaniu i opowiadaniu Ewangelii być gorliwym; nakoniec wszystko doczesne opuścić, a w swojem przedsięwzięciu się ćwiczyć, a cnoty i przykłady Odkupiciela, naśladować. Wspo-mnieni zakonnicy składali zwyczajne śluby ubóstwa, posłuszeństwa i czystości, a w każdym domu byli pod jednym przełożonym/ którego godność trzy lata trwała i ten rektorem był mianowany; życie zaś wiedli prawdziwie wspólne i miewali także pomiędzy sobą braci laików, którym powierzali staranie się

0    doczesne ich potrzeby. W końcu XVIII wieku dla duchowieństwa tego, za

łożono w Rzymie hospitium, gdzie Klemens Maryja Ilofbauer, d. 26 Grudnia 1751 r. w Znaim w Morawii urodzony, wraz z swym przyjacielem Hiibel, suknie zakonne przyjął i tam obadwaj r. 1782 na kapłanów poświęceni, później zaś jako missyjonarze do Kurlandyi wysiani zostali. Hofbauer udał się do Warszawy, na opowiadanie słowa Bożego, gdzie był przedstawiony królowi Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu, od którego otrzymał kościół ś. Benona (i dla tego zwani byli Benonami) i ten dopomógł mu założyć kolle-gijurn wraz z zakładem dla sierot. Za księztwa Warszawskiego w r. 1808 benoni czyli redemptoryści byli slcassowani, ksiądz Ho (bauer wyjechawszy do Wiednia wznowił tenże zakon, który w nowszych czasach liczył do tysiąca członków, a w tej liczbie 35 kapłanów. Zakon ten miał w Wiedniu kościół N. P. M. Niepokalanego Poczęcia (dawniejszy della Scala). Główny dom tej kongregacyi jest Rocera de Pagani w królestwie Neapolitańskiem, gdzie przemieszkiwał generalny przełożony, nazwany Rector major. Redemptoryści mieli także kollegija w Altoffing, Baltimore, Bruxelli, Buffalo w Ameryce, Falmonth w Anglii, Freiburgu, Insbrucku, Liittich, Neapolu, Nowym-Yorku, Rochester w Ameryce, w Rzymie i t. d. Ubiór zakonników jest koloru czarnego, na podobieństwo jezuitów.    L. R.

Reden (Fryderyk Wilhelm Otto Ludwik, baron), statystyk, urodź. 1804 r. w Wendlinghausen w księztwie Lippe-Detmold, uczył się prawa w Getyndze

1    wszedł w służbę rządową hannowerską. W r. 1832 wybrany został z Hoya na deputowanego do pierwszej izby zgromadzenia stanów w Hannowerze; a w r. 1832 był sekretarzem towarzystwa przemysłowego. Podróżował wiele; w^r rok był dyrektorem kolei żelaznej berlińsko-szczecińskiej. W r. 1848 wysłany z hanowerskiego do izb w Frankfurcie, gdzie trzymał z lewicą. Od r. 1849 żył w Frankfurcie prywatnie, wpadłszy w niełaskę u rządu pruskiego. Wydał: Der Getreide und Mehlhandel Deutschlands (Hannower, 1838); Der Leinwand-und Garnhandel Nord-Deutschtands (Hannower, 1838); Dos Kónigreich Hannomr, statistiseh beschrieben (Hannower, 1839); Die Eisen-baknen Deutschlands (11 tomów, Berlin; 1843—47); Die Eisenbahnen Frank-reichs (Berlin, 1846); Eisenbahnjahrbuch (Berlin, 1847); Das Kaiserreich Russland (Berlin, 1843); Yergleichende Cullursiatistik der Grossmdchłe Europa s (2 tomy; Berlin, 1846—48); AUgemeine cergleichende Handels-und Gewerbsgeographie und Sta fis fik (Berlin, 1843); AUgemeine wrgleichende Finanzstatistik (4 tomy; Darmstadt, 1851—53); Die Staaten des Stromgebiets La-Plata (Darmstadt, 1852); Frankreichs Staafshaushalf und Wehrkraft (Darmstadt, 1853); Erwerbs-und Yerkehrs-Statistih des Kónigstaats Preus-sen (3 tomy; Darmstadt, 1854).

Redhamer (Józef), naturalista polski, jezuita, professor filozofii w kollegi-jum warszawskim i egzaminator publiczny, ze szczegółów życia nieznany