page0190

18*

Sedillot — Selien

(r. i837 ; Ilemoire sur lessystemes geographiąues des Grecs et des Arabes (r. 1842); Materiami a bhisloire des Sciences mathematiąues chez les Grecs et les Orienlanx (r. 1845—1850, t. 2); Histoire des Arabes (Paryż, r. 1850;. Wiele uczonych rozpraw zamieścił w Przeglądach, w Journal asiatięue, w Corn-ptes rendus i innych. — Sedillot (Karol Emanuel), chirurg francuzki, brat poprzedzającego, urodzony w Paryżu r. 1804, po ukończeniu nauk medycznych ohrał zawód lekarza wojskowego. W r. 1831 brał udział w kampanii polskiej. W r. 1836 wykładał medycynę praktyczną przy szpitalu w Val-de-Grace. W następnym rol.u znajdował się jako lekarz pod Konsłantyną w Afryce. W r. 1841 otrzymał katedrę kliniki chirurgicznej w Strasburgu, obok posady naczelnego lekarza szpitali tegoż miasta. Jest członkiem wielu uczonych towarzystw. Wymienimy niektóre ważniejsze jego dzieła: Manuel de medecine legale (r. 1836); Consideraticns sur V emploi du chloroform2 (Sztrasburg, r. 1859); Traite de nudecine operatoire (r. 1854, t. 4); De V uret rotomie interne (r. 1858).

Sedulius (Coelius), kapłan i poeta chrześcijański, z wieku V, żył za cesa-rzów Honoryjusza i Teodozyjusza i napisał wiele poezyj religijnych, odznaczających jeszcze dość czystą i wytworną jak na owe czasy łaciną. Pierwsza i najważniejsza nosi tytuł: Mirabilium dimnorum sioe operis paschalis libri quinqne, opiewa wierszem sześcioiniarowym historyją życia i męki Jezusa Chrystusa aż do Wnieoowstąpienia. Hymn de incarnatione Verbi, ułożony przy pomocy wierszy całkiem wyjętych z Wirgilijusza. Ostatnie wydanie jest Arevalego w^r Rzymie r. 1794.    L. 11.

Sftfiina.ll (Izaak), rodem z Gdańska, malarz portretowy, w r. 1700 udał się do Anglii, gdzie wiele portretó w malował w Londynie i tu umarł około r. 1730 Niektóre z portretów jego były sztychowane przez J. Fabra. Z dwóch synów jego malarzy, młodszy Izaak także malował portrety i głowy starców, talentem przewyższając ojca. Wiele z nich było sztychowanych przez pierwszych tego wieku rytowników. Umarł w r. 1744. i^Ob. E. Hastawiecki, Słownik malarzom polskich).    K. Wł. W.

Segal&S (Piotr Salomon), lekarz francuzki, urodzony w depart. Niższych Pireneów w r. 1792, nauki szkolne ukończył w liceum w Pau, poczem udał się do Paryża do akademii medycznej, z której wyszedł ze stopniem doktora medycyny, w r. 18’7 otrzymał katedrę tizyjologii. W pracach naukowych, Se-galas zajmował sic głównie zbadaniem chorób organów płciowych, którym w r. 1824 oddzielny poświęcił wykład; nadto wynalazł i opisał kilka narzędzi do operacyj chirurgicznych w wspomnionych chorobach, a między inneini wskazał sposób oświetlania wnętrza organów i ulepszył narzędzie do kruszenia kamieni urynowych, za co otrzymał nagrodę akademii. Z prac jego drukiem ogłoszonych ważniejsze są: Trabę de retention durine (Paryż, r. 1828); Notę sur un lithotriteur courbe. De la lithotritie au point de vue de son ap-plication (Paryż, r. 1856).    *

Seger (Jerzy), doktor medycyny i filozofii, sławny anatom i botanik, nadworny lekarz królów polskich, Jana Kazimierza, Michała i Jana III, urodzony w Norymberdze r. 1629, przykładał się do nauk najprzęd w Toruniu a potem na rozmaitych akademiach niemieckich. Promocyją na doktora medycyny i filozofii odbył w Bazylei r. 1660; w r. 1663 został fizykiem miasta Torunia, w r. 1666 powierzona mu była przy gimnazyjum toruńskiem professio honoraria, którą do r. 1673 chwalebnie sprawował; tegoż roku do Gdańska wezwany na fizyka miejskiego i professora publicznego medycyny. Urząd nadworne-