page0210

Rohaczew — Rohan

w XIII wieku w kronikach wspominanym, nazwisko jego ma analogiją z wyrazem litewskim ragas, znaczącym ołtarz, świątynię. Może to była dawna litewsko-pogańska osada. Na około miasta znajduje się mnóstwo kurhanów, f których wykopywano nieraz bogate nawet narzędzia zbroi i ubiorów starożytnych. Miasto należało przedtem do księztwa Pińskiego, dowodem tego żest akt zrzeczenia się przez Teodora Jarosławowicza, księcia Pińskiego i żonę fego Helenę na rzecz króla Zygmunta I, miast i dóbr Pińska, Kłecka, Dawid-gródka, Rohaczewa i Wiado, w przypadku bezpotomnego zejścia pomienio-nych książąt. Akt ten zawarty został w Wilnie 1509 r., i na mocy jego Rohaczew stał się własnością królów polskich. Na początku panowania Stanisława Angusta odbywały się tu przez czas niejaki sądy i sejmiki powiatu rze-czyckiego. Starostwo tutejsze niegrodowe płaciło do roku 1778 kwarty 5696 złp. hyberny 1180 złp. Po przyłączeniu do cesarstwa Rossyjskiego liczy teraz ogólnej ludności 3379 głów, ma kilka kościołów prawosławnych i jeden katolicki. W XVII wieku miał się znajdować zbiór ewangelicko reformowany. j£. Rohan, rodzina francuzka znakomita dawnością, bogactwem i spokrewnieniem, pochodząca od starodawnych książąt bretańskich, a nazwę biorąca od miasteczka Rohan w departamencie Morbihan. Praojcem jej był Guethenoc, młodszy syn domu Bretańskiego, który w roku 1081 hrabstwo Porrhoet i wice hrabstwo Rennes w apanażu otrzymał. Potomek jego Jan w r. 1100 mianowany został wice hrabią de Rohan. Tenże pierwszem małżeństwem zaślubił dziedziczkę Leon, drugiem zaś Joannę d’Evreux, przez co został szwagrem Filipa Walezego tudzież królów Arragonu i Nawarry. Z pierwszego małżeństwa Jana, poszła linija starsza, która w r. 1510 na.dwóch córkach wygasła, a dziedzictwo jednej z nich przypadło szczepowi Rohan-Gie, drugiej zaś szczepowi Rohan-Guemene. Linia Rohan-Guemńie jest potomstwem Jana z powtórnego małżeństwa wyplywającem. Bierze ona swoją nazwę od miasteczka w departamencie Morbihan, które w roku 1570 otrzymało tytuł księztwa. Wszyscy późniejsi Rohan’owie pochodzą od tej linii, która w nowszych czasach przesiedliła się także do Austryi i tam od roku 1808 godność książęcą otrzymała. — Ludwik de Rohan Guemene za usługi wyświadccone królowi Henrykowi III, byl około roku 1588 mianowany parem i księciem de Montbazon. Syn jego Herkules, książę de Montbazon, na wzór ojca, walczył pod Henrykiem IV przeciw lidze katolickiej, był u dworu bardzo poważany i umarł roku 1651. Córką jego była znana z dowcipu, piękności i politycznego wpływu księżna de Chevreuse. — Wnuk Herkulesa kawaler Ludwik de Rohan urodził się roku 1635, odznaczał się przystojnością i rozwiązłemi obyczajami. Moralnie i finansowo zachwiany, wraz z pewnym awanturnikiem, Latreaumont, powziął zamiar wydania Hollendrom QailfeDOeuf za pieniądze. Karol II angielski uwiadomił Ludwika XIV o tym zamiarze, a winny w r. 1671 został publicznie w Paryżu ścięty. —< Ostatnim tnęzkim potomkiem głównej linii Rohan-Guemene był austryjacki feldmarszałek porucznik. Wiktor Ludwik Meriadec, książę de Rohan-Gue mene, -csiążę de Montbazon i Boullon, urodził się dnia 80 Lipca 1766 r., który umarł bezdzietnie 10 Grudnia 1816. Adoptował on synów młodszej linii Rohan-Guemene, Rohan-Rochefort, taić że po jego zejściu jako głowa połączonych domów Rohan-Guemene, wystąpił najstarszy Rohan-Rochefort: KamU FiUp Józef łdesbold, książę de Bouillon i Montbazon, książę de Guemene, Rochefort i Montbazon, urodził się 19 Grudnia 1801. Ten mieszka w Pradze i w Paryżu. —• Druga linija Rohan-Rochefort założona zo-