page0234

o

■ Zygmunt 111. ■    a35

gdy daremne były senatorów starania; szlacliti słn-<zii\m gniewem i gorliwością zdięta, że szczególnych osób pry wały puMiczne tamowały dobro, do rokoszu się miała, gd\by ich od t<-go przedsięwzięcia pr\mas i meklórzy insi senatorów ie nieodwiedl byli. Szóstego aż tygodnia seymudo samey elekcyi przystąpiono; wszakże lam próżno się było zgody spodziewać w rozróżnionych między sobą umysłach, i wielości tych, kluczy się o koronę ubił gali. Oprócz albowiem Alaxymiuana orcyksiążęcia Austryackiego , brata Rudolfa ligo cesmza, Zygmunta królswica Sz wt dzkicgo, i Fleci ii ta Mo-kieu skitgo cara, iąwnie o berło proszący cl), sy nowcowit zmarłego króla pragnęli tronu, acz się oświadczyć z tern pragnienh m me śmieli: nakoniec było niemało takich, którzy Piasta życzyli- Nuncyusz, papieski Annibal z Kapuy acz w mowie swoiey itdysiie króla katolika zalecał; rzeczą iednak samą na orcy książęcia głosy, podarunków a leni bardzity obietnic nie skąpiąc, zbierał. I'e goi JVInxymiliana , cesarski, .Hiszpański, elektorów paii-twa R/.yniskiego, arcy książąt, i książęcia pruskitgo posłowie stanom za króla ofiarowali. Cesarski, Hiszpański i arcyksiąząl , poiąje-wuż ieddw wszyscy mieli interes, razem do audy-encyi prz\ puszczeni byli, i imieniem ich Stanisław Pawłowski biskup Ołomniiiecki miał mowę. M oskit-wsey za carem swoim Fiedorem Iwatiowi-czem: Szwedzcy obrażeni, że im aź nazaiutrz po M oskiewskuh audyenc\ą dano, za Zygmuntem krolewicem swoim obstawali. Nakoniec posłowie Jłaiorych słuchani byki, dopraszaiący się, ażeby im oddano to, co na nich dziedzirznem prawem po Slifanie spadało. Pod czas audy encyi poslow cudzoziem. kich , .Litwa odłączona pod namiotami u ws Kamienia, rady swoie osobno odprawowała, czekaiąc na kogo się nakłonią Polar .

Gdy się ci między Anstryokami i Szwedem podzielili; Litw a nie chcąc się do źadney slrony przypisać, do dornow się swoich powróciła. Rad/i-

' /