page0239

236

przez Iwona Odrowąża wprowadzony do Polski, potęgą wiary i wymowy dwóch jego synowców, Jacka i Czesława, zasłynął świetnie i szerokim wpływem kaznodziejstwa zawładnął umysłami. Dla męża tak podniosłego ducha jak Birkowski, było tam szerokie pole do działania pożytecznie na ziomków; pojął on to i w dwudziestym ósmym roku życia został dominikanem.

Już istniał wtedy wspaniały kościoł świętej Trójcy; ta świątynia pełna szanownych grobów i pamiątek, która srodze zniszczona przez ostatni pożar Krakowa, jeszcze dotąd zupełnie z gruzów powstać nie może. Ocalała tylko, oprócz krużganków, kaplica świętego Jacka, gdzie nasz Fa-bjan w gorącej modlitwie tylekroć czerpał natchnienie do tych mów, co w pokornej skrusze ciskały na kolana przed Bogiem najzaciętszych grzeszników, a serca ich ku dobremu zwracały. Czternaście lat z ambony tego kościoła przywodził Fabjan lud krakowski do upamiętania, u-szlachetniał go naukami opartemi na słowie Bo-żem, będąc zarazem nauczycielem nowicjatu zakonników i magistrem teologji. Wracając ze swej podróży⁷ do Rzymu zajechał do Warszawy, o czem zaraz doniesiono królowi Zygmuntowi III. Król, który rad był zbliżyć do dworu swego kapłana