Ropień — Ropelk
ale bywa i szkodliwą dla organizmu. Jest np. pożyteczną przy ropieniu pouad powiezią, ochraniającą części ważne pod n.ą leżące od niszczącego wpływu ropy; jeąt zaś szkodliwą przy ropieniach podpowięziowych; ropa me mogąc ich przedziurawić, by utorować sobie drogę na zewnątrz, już to opuszcza się pod wpływem ciężkości, już to dostaje się w inne miejsca, gdzie spotyka mniejszy opór, czyniąc znaczne spustoszenia. Rozpoznanie kopni powierzchownych jest łatwem, głębokich trudne. Pospolicie gdy tworzy się ropień po jakiem zapaleniu, granice obrzmienia stają się wyraźniejsze, pośrodku znajduje się wyniesienie zę skórą mocno napiętą. Najważniejszym zaś znakiem jest chełbotan • (fluctuafio), uczucie jakby przelewania się płynu. Przy ropniach głębokich i do tego pokrytych wielu miękkiemi częściami, chełbotania uczuć nie można, wtedy z mocnego zapalenia, obrzmienia, uczucia subjektywnego, pulsacyi, żywego bólu i gorączki, wnosić można o obecności ropnia. W leczeniu starać się należy zapobiedz przejściu zapalania w ropienie, ztąd części cierpiącej daje się spokojne położenie, ochronić ją należy od tarcia, ucisku i łagodzić zapalenie zimnemi okładami. Gdy pomimo to zapalenie przechodzi w ropienie, należy dla złagodzenia bólu i napięcia tkaneic kataplazmować i ile możności wcześniej otworzyć. Zostawiając bowiem otwarcie się ropnia samej naturze, wystawia się chorego na długi i wielki ból i na większe zniszczenie tkanek. Fałszem jest, jakoby należało oczekiwać zupełnego dojrzenia się ropnia, to jest zropiema całej zapalonej tkanki; przez wczesne otwarcie owszem więee, ją można ochronić od zniszczenia. Przy otwarciu ropni należy dawać pierwszeństwo lancetom przed środkami gryzącemu Otwór winien być duży, by dać swobodny odpływ ropie, wszelkie wyciskanie ropy jest nie dobrem. Po otwarciu, kata-plazmowanie dopomaga tworzeniu się granulacyi i zabliźnieniu. Od powyższych ropni zwanych zapalnemi, należy odrć <snić ropnia chroniczne, limfaty-czne. Wydarzają się one u osób wyniszczonych, zapalenie przy nich jest bardzo małe albo żadne. Tworzą one obrzmienia niebolesne, określone, skóra je pokrywająca jest niezmienioną, chełbotanie bardzo wyraźne, dla wielkiej płynności ropy i małego napięcia skory. Często ropa pochodzi z miejsc bardzo oddalonych, będących siedliskiem chronicznego zapalenia, jak cierpienia kości, są to tale zwane ropnie napływowe (ahscessus per congestionem). Przytem chorzy tacy gorączkują, chudną. W ropniach takich należy probowac wes-sania ropy, przez wcierania drażniące, nalewką jodową, wezilcatoryje i ogólne leczenie wzmacniające. W ropniach napływowych należy usunąć źródło ropienia. Gdy zaś ropień jest wielki, wessanie nie następuje, należy ropień taki otworzyć, najlepiej podskórnie, by uchronić się od sposoczenia, bardzo łatwo występującego, przy przystępie powietrza, a następnie przez nacisk, nastrzykiwania drażniące, sprowadzić zarośnięcie jamy. Dr. J. W.
R5pell (Ryszard), współczesny historyk, doktor filozofii, professor uniwersytetu wrocławskiego, rodem z Gdańska, do r. 1842, professor uniwersytetu w Halli, a następnie we Wrocławiu, gdzie dotąd zajmuje katedrę historyi Ożeniwszy się z warszawianką Geismarowną, zachęcany przez nią i przy jej pomocy poświęcał się badaniom nad historyją polską i wypracował z sumiennością i bezstronnością dzieje Polski za Piastów, pod tytułem: 1) Gesckickłe Polens (Hamburg, 1840, tom I), które wyszły w zbiorze obszernej historyi państw europejskich, wydawanej przee Heerena i Uckerta. Tom drugi mający obejmować dzieje za Jagiellonów nie wyszedł, a materyjały troskliwie przez niego po rozmaitych archiwach zebrane, utrzymują, iż ustąpił młodemu pisarzowi Ja-kobowi Caro izraelicie rodem z Polski, który prowadzi teraz rozpoczętą przez