page0363

355

Sędziwój — Sękowski

warz na Szlązk, gdzie ostatnie lata przepędzając odbierał jeszcze odwiedziny wielu uczonych, korrespondował ze wszystkiemi niemal znamienitościami naukowemi, zwłaszcza alchemicznemi całej Europy i tam umarł w roku 1646. Dzieła jego drukiem ogłoszone są: Cosmopolitani novum lumen chymicum e naturae fonie et manucili experientia depromptum et in XII tractatus dioisum, (Praga 1604 w 8-ce; wydanie 2-gie Frankfurt, 1604; trzecie tamże, 1608; czwarte w Paryżu, 1608; piąte w Paryżu i Kolonii, 1610 w 12-ce; szóste tamże 1614 w 12-ce; siódme w Genewie, 1653; ósme w Strasburgu, 1659; dziewiąte w Genewie, 1673; dziesiąte we Frankfurcie, 1678; dwunaste w Genewie, 1702, folio). Tłomaczenie tego dzieła francuzkie przez Bosnaya wyszło w Hadze, 1605; wydanie drugie w Paryżu, 1618 w 8-ce. Niemieckie zaś nosi tytuł: Tripus Chymicus Sendigovianus i t. d., (Strasburg, 1613; wydanie drugie tamże, 1628; trzecie tamże, 1681 w 8-ce). Michaeli Bendigomi Chy-mische Schriften (Norymberga 1718; wydanie drugie Wiedeń, 1749 w 8-ce). Są tu zebrane wszystkie pisma Sędziwoja przez Roth Scholtza, na czele zaś umieszczona jest wiadomość o życiu i pismach autora, na końcu zaś są oryginalne jego listy w łacińskim języku, treści chemicznej. Tractatus de Sulphu-re (Genewa, 1653; wydanie drugie tamże, 1673; trzecie w Frankfurcie 1678; czwarte w Lipsku, 1682 w 8-cej. Dialogus mercurii alchynastae et natuiae, (Paryż, 1608; wydanie drugie w Kolonii, 1612; trzecie tamże, 1614; czwarte w Strasburgu, 1659). Listy pozostałe po Sędziwoju w liczbie 55, wydrukowane zostały p. t. Epistolae apographae kactenus ineditae w Mangeta Bi-hliotheca chemica, t. II, Nr. 103, niemieckie ich tłomaczenie wyszło w Lipsku 1770 w 8-ce. Obszerniejsze szczegóły o życiu Sędziwoja skreślił W. Szymanowski w Tygodniku Illustrowanym t. V, str. 181 i następ.    F. M. S.

SękOWSki (Wojciech), sławny kaznodzieja, dominikan, magister teologii, wstąpił do zakonu w Krakowie 1578 r., potem dla nauk podróżował do Włoch i w Bononii stopień magistra otrzymał. Za powrotem oddawszy się z wielką pilnością kaznodziejstwu, najprzód we Lwowie, a potem w Lublinie, kędy sprawował urząd przeora, słowo Boże opowiadał, chwalony z wymowy i między najcelniejszymi wieku swego kaznodziejami pomieszczony. Prowincyjałem polskim obrany r. 1599, rządził zakonem aż do zejścia swego w Krakowie 1609 r. Na pogrzebie miał piękne kazanie uczeń jego sławmy Birkowski, w którym powiada, jak cnotliwy był żywot zmarłegu, sławiąc jego naukę i wymowę. O kazaniach jego ażali kiedy wyszły, żadnej nie znajdujemy wzmianki.    F. M. *$’.

SękOWSki (Ludwik), także kaznodzieja, Dominikan, S. T. prezentat w studjum generalnem warszawskiem, poświęcił się Bogu, wstąpiwszy do zakonu w Gdańsku 1709 r., całe życie na kaznodziejstwie strawił. Odbywał prace kaznodziejskie w Toruniu, Łowiczu, Lublinie i Warszawie. Umarł w tem ostatniem mieście 1754. Wydał z druku, oprócz licznych kazań mia-nych na pogrzebie znakomitych dostojniKÓw polskich, inne celniejsze zebrane razem p. t. Bada Boska albo Kazania Kwadragezyinalne (Wa-szawa 1725 w 4-ce).    F. M. 8.

SękOWSki (Józef), poliglott, oryjentalista i redaktor, urodził się 19 Marca 1800 r., we wsi Antagotonce, niedaleko Wilna, nauki kończył w uniwersytecie wileńskim. Mając nadzwyczajną sposobność i ochotę do literatury wschodniej, przyjaciele jego chcąc dogodzić tej jego skłonności, ogłosili składkę dla zebrania posiłków pieniężnych, za pomocą których mógłby odbyć podróż do Turcyi i innych krajów, dla wydoskonalenia się w pomienionej literaturze.