page0373

365

Roussin — Rovigno

skłoniony przez lorda Ponsomby, podpisał notę zbiorową z d. 28 Lipca 1839 r.,. przez co czynnie Francyja zaniechała samoistnej politki w kwestyi wschodniej. Bądź źe się za daleko posunął, bądź też źe dwór obawiał się izb, musiał we Wrześniu swoje poselskie stanowisko odstąpić zręcznemu hrabiemu Pontois. Po otwarciu posiedzeń izb, Roussin mianowany został sekretarzem izby parów. Potem za gabinetu Thiersa d. 1 Marca 1840 r., który sprawom wschodnim chciał nadać kierunek odpowiedni interesowi Francyi, objął wydział marynarki. Gdy Thiers wyszedł z gabinetu d. 29 Października, Roussin oddał swój wydział admirałowi Duperre. W skutku zmiany gabinetu w Lutym 1843 r. znowu objął wydział marynarki, ale wkrótce z powodu osłabionego zdrowia zrzekł się urzędu. Po zamachu grudniowym 1854 r., z powodu urzędowego stanowiska swojego, mianowany został sentorem. Umarł w Lutym roku 1854.

Rout, Raut, wyraz angielski, pierw iastkowo oznaczał rotę, zbiegowisko ludu, ale od początku XVIII stulecia zmieniono go na oznakę zgromadzeń znakomitego towarzystwa. Niewątpliwie oznaki tej najprzód użyto w żartach, chciano przez to bowiem dać poznać, że w kółkach arystokratycznych, usiłowaniem jaśnienia liczbą gości i przepełnieniem miejsca na ich przyjęcie przeznaczonego, coraz bardziej zapominano o prawdziwym celu towarzyskości. Jak się to jednak często dzieje, interesowani przyjęli ironiczną nazwę, i zapomniano o pierwiastkowym znaczeniu wyrazu, a pod mianem raut rozumie się teraz liczne, ozdobne i szumne zgromadzenie osób do wyższego rzędu towarzystwa należących. W ostatnich jednak czasach nazwa ta zaczęła niejako wychodzić z użycia.

ROVevedO albo RoV6F0it, dawniej stolica okręgu w Tyrolu, dziś miasto cyrkułowe w powiecie Trient, najbardziej na południu położonym, po obu stronach rzeki Leno, która w pobliżu z lewej strony wpada do Adygi, w żyznej i zachwycającej dolinie Lagarina, jest siedliskiem sądu krajowego i cyrkułowego, oraz izby handlowo-przemysłowej. Miasto liczy wprawdzie tylko 7,800 mieszkańców, ma jednak wiele pięknych budowli, szczególniej piękne kościoły, teatr, wodociąg kamienny w^r 1845 otwarty i na 14,000 stóp długi; dalej gimnazyjum, angielski zakład żeński, tudzież szkołę żeńską i zakład wy-wychow^rania, Academia degli Agiałri (rozmyślających), którą w 1750 założyła Laura Saibanti, tudzież instytut dobroczynny i miejski dom chorych. Mieszkańcy odznaczają się wykształceniem i przemysłowością. Jest tu główne siedlisko handlu jedwabnemi wyrobami, a liczne warsztaty w przędzalniach i t. p., mianowicie Bettiniego, zatrudniają 500 pracowni. Prócz tego Roveredo prowadzi znakomity handel owocami południowemi, zbożem, szynkami, kiełbasami i t. p. Pod względem historycznym Roveredo pamiętne jest w wyprawie włoskiej Bonapartego przez bitwę między Masseną a częścią korpusu Wurm-sera, stoczoną 3 i 4 Września 1796, w której Austryjacy ulegli, straciwszy 5,000 ludzi i 25 dział. Nieco poniżej miasta wpośród drzew' morwowych 1 winnych ogrodów leży lsern, z wodospadem, gdzie w lecie mieszkańcy używają chłodu, znane z najlepszego wina tyrolskiego. Przy wiosce San-Marco, niedaleko położonej, znajduje się kamień morski przeszło 670,000 stóp kwadr, mający, powitały ze złomów sąsiedniej skały marglowej.

RovignO czyli Trevigll0, miasto okręgowe w austryjackiem margrab-•stwie Istryi, na skalistem wybrzeżu morza Adryjatyckiego, ma port handlowy i 11,000 mieszkańców. Jest tu sąd okręgowy, izba handlowa i rękodzielnicza lla okręgu Istryi, tum czyli kościół katedralny, kościół ś. Eufemii z Kalcedonii