page0540

532

Skolimowski — Skomelne

a szczególnie matematyce, w czem zwróciwszy na siebie uwagę rządu, wysłany został za granicę, dla usposobienia się lepszego w tej nauce. W tym celu zwiedził Berlin, gdzie rok jeden przebywał, potem pojechał do Paryża, i tu przez dwa lata uczył się matematyki; w końcu zwiedziwszy Londyn, Amsterdam i inne znakomitsze stolice, po trzechletniej naukowej podróży, w roku 1818 powrócił do kraju. Objął zaraz katedrę w uniwersytecie warszawskim wyższej analitycznej mechaniki i algebry. Po dwuletnim wykładzie, w celu pozyskania stopnia doktora filozofii, napisał w języku łacińskim i drukiem ogłosił rozprawę: De motu planetarum circa solem (Warszawa, 1820, w 8-ce). W tymże roku ogłosił drugie swoje pismo, p. t.: Rozprawa o wpływie, który nauki matematyczne w miarę swych postępów w doskonałości miały i mają na oświatę fumieszczona w Posiedzeniach publicznych uniw. warsz. 1820). Po usunięciu się z uniwersytetu powołanym został do wykładu matematyki w nowootwartej szkole wojskowej, aplikacyjną zwanej, gdzie zostawał do r. 1831 i tam uczył młodych wojskowych i zarazem pełnił obowiązki kapelana i duchownego przewodnika tego instytutu. Dzielny i wyborowy wykład jego zwrócił uwagę miejscowej zwierzchności, a następnie zyskał szczególne zadowolenie W. Księcia Cesarzewicza Konstantego, który kazał swoim kosztem wylitografować w kilkudziesięciu egzemplarzach dla użytku instytutu Cały kurs matematyki ks. Skolimowskiego, w tej szkole wykładany. Kurs ten zasługuje jeszcze dotąd, aby go drukiem rozpowszechnić. Obok tego Skolimowski od r. 1825 do 1841 był professorem filozofii najprzód w Seminaryjum głów-nem, a następnie w warszawskiej rzymsko-katolickiej akademii duchownej. W tym przeciągu czasu S^;edm odmiennych kursów, różniących się coraz no-wemi pomysłami i metodą tej umiejętności wypracował, z których jeden w polskim, resztę we francuzkim języku. Kursa te dotąd są w rękopiśmie. Nadto Kurs całej matematyki z zastosowaniem do praktycznego uiytmi, zacząwszy od elementarnej, aż do wyższej przygotował do druku w XIII tomach. W roku 1841 pozyskawszy emeryturę, osiadł przy kościele missyjo-narskim i przez lat 8 pełnił urząd sędziego apostolskiego do spraw rozwodowych. Zresztą miłosierny dla ubogich, wszystko to co miał rozdawał biednym, wspierał sieroty i chorych, a ostre i pokutne jego życie chybaby z życiem pustelników i świętych pierwszych wieKÓw chrześcijaństwa porównać się dało. Umarł 14 Kwietnia 1848.    F. M. S.

Skolnus (Scolnus), polak rodem, był sternikiem w służbie Chrystyjana II, króla duńskiego. Odkrył on pierwszy cieśninę Anian, w Ameryce północnej, tudzież brzegi Labradoru r. 1476, t. j. szesnaście lat przed odkryciami Kolumba w Antyllach. Dopłynął w te strony Skolnus, kierując drogę wzdłuż brzegów Norwegii, a dalej Gronlandyi. Pierwszą o nim wzmiankę uczynił Hiszpan Gomara w swej historyi Indyjskiej, wydanej w Veapolu 1553 r.

Skołdycki (Romuald), matematyk, rodem z Krakowa, był urzędnikiem banku polskiego w Warszawie, i tu umarł w r. 1860. Wydał z druku, owoc długoletniej pracy, użyteczne: 1) Tablice do wynajdywania rat amortyzacyjnych równych i skupowania rent służące, krótką teoryją i opisem ich użycia poprzedzone (Warszawa, 1852, w 4-ce; 2) Tablice do wynajdywania rat amortyzacyjnych równych, na które kapitał dany z procentem ma być do zwrotu rozłożony, do użytku buchholteryi wyrachowane (tamże, 1852, w 4-ce.    F. M. S.

Skomelne jezioro w królestwie Polskiem, gubernii lubelskiej, powiecie radzyńskim, w zlewie rzeki Wieprza, gminie Orzechów położone, rozlewa