page0228

225

zdolnościami i pilnością, i zwrócił na siebie uwagę arcyksięcia Austryjackiego Maksymiliana. Arcyksiąże miał dwóch młodocianych synów, Rudolfa i Macieja, dla nich więc znalazł towarzysza, mogącego przewodniczyć im na dobrej drodze, w młodym a tak odznaczającym się polaku. Wziął go w swoją opiekę i razem z własneini dziećmi uczyć kazał.

Tu więc Mikołaj zawiązał stosunki, które mu się w przyszłości przydały, ale które bynajmniej nie wbiły go w pychę i zarozumiałość. Zdarzyło się, że jadący do Brukselli Karol V Cesarz był w Gracu; wtedy młody Wolski jako najwymowniejszy, obrany został z grona uczącej się młodzieży, dla powitania cesarza łacińską mową pochwalną. I udało mu się to wcale zgrabnie, chociaż zaledwie kilkanaście lat wieku liczył. Gdy już młodzieńcem wrócił do kraju, Zygmunt August mianował go miecznikiem, lecz chciwy nabycia wiadomości Mikołaj, wkrótce znowu wyjechał w podróż za granicę. Objechał prawie Całą Europę, wszędzie ucząc się i przemyśliwając coby się z pożytkiem w Polsce zastosować mogło. Tu się nauczył sztuki robienia mosiędzu z miedzi; tam widząc fabryki pięknego szkła, pozamawiał biegłych w tej gałęzi przemysłu robotników i

15