page0578

570

Rybiński

ciej), poeta, tłómacz Psalmów, syn poprzedzającego. Odebrawszy początki nauk w ojczyźnie, udał się na dalsze do Wrocławia, a później na nkademiją Heidelbergską, gdzie źył w przyjaźni z Janem Gruterem, sławnym w tym czasie uczonym. Powróciwszy do kraju i poświęciwszy się stanowi duchownemu był plebanem braci Czeskich w Wieruszowie 1589 r. W rokn 1592 osiadł w Poznaniu, i był kaznodzieją przy kościele wyznania helweckiego, później takież obowiązki sprawował w Baranowie, nareszcie od r. 1608 w Ostrorogu. Obrany seniorem zborów w Wielkopolsce dnia 30 Września 1608, nie długo tą godnością cieszył się, gdyż w r. 1612 przybywszy z Ostroroga do Poznania, dla leczenia nadwątlonego zdrowia, umarł tamże 20 Maja 1612 r. Rybiński, podług francuzkiego przekładu Marota i Bezy, wyłożył wierszem polskim Psalmy Dawida, i dodał .przedmowę, przymuszony stosować się do gotowej muzyki, jednakże wiele Psalmów bardzo pięknie wytłomaczył i Kochanowskiego Jana, w czystości języka naśladując, na wielu miejscach w poezyi mu dorównał. Przekład ten zrobiony dla śpiewów kościelnych, dla jasnej i czułej prostoty używuiny pospolicie od ewangelików, wielokrotnie był przedrukowany. Rybiński już w późnej starości njem zajmował się, i zdaje się iż nic więcej po sobie nie zostawił, gdyż jak stusznie zauważył Łukaszewicz, syn jego Jan, pisząc o ojcu w swojej autobijograflii, tylko o jednych Psalmach wspomina. Były one po jego śmierci rożnem, kalwińskiego i luterskiego wyznania osobom do przejrzenia i wydania powierzane. Wyszły zaś pod tytułem: Psalmy monarchy i Proroka ś. Dawida, przekładania księdza Macieja Rybińskiego, znowu przejrzane i wydrukowane (bez miejsca, 1598, w 8-ce). Czyby to znaczyło, iż było dawniejsze jeszcze wydanie, jak się niektórzy domyślają, czyli też, co pewniejsza, iż to jest pierwsze wydanie; 2-ie nnsi tytuł: Psalmy Dawidowe przekładania księdza Macieja Rybińskiego na melodyje psalmów francuzkich, (Kraków, 1604, r. w 4-ee; czwarte w Rakowie, 1605, r. piąte w Gdańsku, 1608, w 8-ce; szóste tamże tego roku, siódme tamże, 1616; ósme w Toruniu, 1617, w 4-ce; dziewiąte tamże, 1618, w 8-ce; dziesiąte w Gdan ■ sku, 1619, w 8-ce: jedynaste w Rakowie, 1621, w 8-ce; dwunaste w Gdańsku, 1630, trzynaste tamże, 1632, w 8-ce; czternaste w Toruniu, 1634, piętnaste w Gdańsku, 1636, w 12-ce; szesnaste w Toruniu, 1639, siedemnaste tamże, 1717, w 8-ce.. Tłómaczone na języki niemiecki i litewski, przez Bret-kena i Rebsama, wyszły w Królewcu 1625 i 1781. Nadto psalmy te z notami umieszczone są przy kancyjonałach, drukowanych, w Gdańsku 1641, 1644, 1646, 1661, 1677, 1684, 1702, 1704 i 1706; w Brzegu 1673, 1727, 1751, 1770; w Toruniu 1697, w Królewcu 1684, 1671, 1731, 1732, 1741, 1742, 1752, 1775; we Wschowie 1732, w Lipsku 1728, w Kwidzynie 1792. Znajdują się także przy biblii gdańskiej 1633.— Rybiński (Jan), syn poprzedzającego urodził się w r. 1594, chodził do szkół w Lesznie, Bytomiu i Toruniu, potem udał się kosztem Jednoty na uniwersytety zagraniczne do Heidelberga. Następnie odprawiwszy podróż po Hollandyi, Francyi i Anglii, wrócił w r. 1623 do ojczyzny. Mianowany w roku 1625, ministrem objął urząd rektora szkoły w Lesznie, a zarazem obowiązki duchowne przy zborze w Kwilczu i Grębocinie pod Toruniem. Na seniora zborów Wielkopolskich, obrany został na synodzie w Osrorogu 1633, przeniósł się do tego miasta. Po odebraniu przez katolików kościoła w Ostrorogu, znalazł przytułek w miasteczku Obrzycku, majętności Radziwiłłów, gdzie dnia 13 Września 1638 życie zakończył. Był to mąż uczony, biegły w językach ojczystym, niemieckim, łacińskim, greckim i he-brejskim. Zostawił w rękopiśmie zywut własny i swego ojca, który przytacza