page0942

934    Stachowicz — Stackelberg

nieść i rozsławić: brakło tylko przynależnego a niepoślednim przymiotom odpowiedniego usposobienia.” (Słownik malarzom polskich, tom 9). Wypadki w r. 1794 obudziły w nim zapał, wziął się do przedmiotów krajowych i zachował najważniejsze wydarzenia tak tego okresu jak i czasów księztwa Warszawskiego. Kiedy w r. 1846 biskup Krakowski Jan Woronicz odnawiał pałac biskupi, Stachowicz wezwany ozdobił jego komnaty szeregiem obrazów, przedstawiających dzieje krajowe, widoki miejsc i zwyczaje ludu. Praca ta wraz z pałacem zniszczoną została w strasznym pożarze Krakowa. Następnie przyozdobił malowaniami ściennemi salę uniwersytetu Jagiellońskiego, które ukończył w r. 1891. Oprócz obrazów historycznych, wiele malował religijnych, które dotąd zachowane są po wielu kościołach polskich. W r. 1814 zdjął rysunki pomników grobowych królów Polskich w katedrze Krakowskiej, tudzież wnętrze katedry i kaplicy Zygrauntowskiej. Podług jego rysunków sztychowane zostało dzieło: Monumenta Regum Poloniae Cracomensia, Varsavi.ae (r. 1899), wydane staraniem i nakładem ówczesnej Komissyi Rządowej Oświecenia. Zmarł w r. 1835 w Krakowie. Obszerny życiorys i wyliczenie prac Stachowicza, podaje E. Rastawiecki. Słownik malarzom Polskich t. 9. Wiele malowań olejnych i akwarelli Stachowicza posiada Ambroży Grabowski. Opis ich podaje ten archeolog w BibUjotece Warszawskiej t. 3, roku 1866. Do pierwszego wydania Opisu Krakowa r. 1899 Grabowskiego, Stachowicz robił rysunki, które następnie rytowano na stali.    K. WL W.

Stachowski (Franciszek Ksawery), professor uniwersytetu krakowskiego, doktor filozofii i teologii, urodził się na Białej Rusi r. 1790, nauki kończył u Jezuitów w Połocku i tamże wstąpił do zgromadzenia r. 1803; wysłuchawszy filozofii trzy lata w Petersburgu, uczył w szkołach grammatyki, toż w Połocku humaniorów a po ukończonej teologii w Witebsku w r. 1890 wraz z innymi z Rossyi wypędzony został. Wysłany do frlandyi lat parę .był rektorem semi-naryjum. Zwiedził Włochy, Niemcy, Francyją, biegły w kilku językach i obeznany dobrze z naukami wyzwolonemi. Powróciwszy w r. 1893 do Galicyi przybył na wezwanie ks. Woronicza, podówczas biskupa krakowskiego, do Kraków a, którego był powinowatym i zostawał przy nim lat kilka, sekularyzowany na świeckiego księdza był kaznodzieją lat kilka na zamku, proboszczem w Wa-wrzeńczycach i Chrzanowie, dziekanem kollegiaty u W. Świętych, kanonikiem Krakowskim od r. 1836 archipresbyterem kościoła Panny Maryi w^r Krakowie, dziekanem miejskim, professorem religii przy uniwersytecie, sędzią sur-rogotem konsystorskim. Umarł w Krakowie r. 1850. Wydał z druku: 1) Rozbiór dzieła Stanisława Sokołowskiego p. n.: Partitiones ecclesiasticae (Po-lock, r. 1818, w 8-ce).    9) Mowa podczas żałobnego nabożeństwa 'ia duszę

Jana Śniadeckiego (Kraków, r. 1839).    3) Kazanie przy złożeniu zwłok ś. p.

J. P Woronicza arcybiskupa (tamże, 1899).    4) Rys życia i prac nauko

wym sp. Stanisława Siestrzeńcewicza arcybiskupa Metropolity (tamże, roku 1839).    *    F.M. S.

Stackelberg (Oi to Magnus, hrabia), poseł i nadzwyczajny ambasador cesarzowej Katarzyny II przy dworze polskim Stanisława Augusta. Przysłany został do Warszawy w r. 1779 i pierwszem jego zadaniem, wedle wydanej instrukcyi było, wspólnie z posłami pruskim i austryjackim Benoit i Rewitzkim pierwszy rozbiór Polski spełnić, przez który: Ruś Czerwona i Podgórze Krakowskie Austryi; Pomorze Gdańskie, ziemia Chełmska i Kujawy Prussom, a Białaruś Rossyi się dostały. Po spełnieniu tego zadania został Stackelberg w urzędzie Swoim w Warszawie i jako reprezentant cesarzowej Katarzyny, wszechwładną