scandjvutmp12301

Wycinanie. 269

układa obrane figury, a po sprawdzeniu przez wychowawczynię, przylepia ułożony motyw na papierze. Jeżeli figury wycięte przez dzieci nie są całkowicie równe, nie należy tem się zrażać; tu chodzi głównie o układanie samodzielnie wzorków. Mogą to być układanki w postaci gwiazdy, również złożonej z figur geometrycznych, lub też z motywów ludowych.

W układaniu szlaków i gwiazd może być wielka rozmaitość przy dobieraniu odpowiednich barw i kształtów. Ważną rolę odgrywa dobór barw, które muszą ze sobą harmonizować. Należy unikać barw rażących (których dzieci często używają). W tym razie przyjdą nam z pomocą barwy obojętne: czarne, popielate, żółte i inne. Rola wychowawcy — jako też przy zajęciu z mozaiką — ogranicza się do tego, że zwróci uwagę dzieci na niektóre niedokładności, na brak symetrji, źle dobrane barwy, poda projekt dzieciom mniej pomysłowym, ale żąda samodzielności w układaniu wzorów.

Każdą wykonaną pracę dziecka wychowawczyni musi obejrzeć. Dziecko wiedząc, że ktoś interesuje się jego pracą, będzie się więcej przykładało do pracy, nabierze więcej pewności siebie.

By zajęcia dzieci mogły się bardziej zespolić z życiem i miały charakter praktyczny, należy poddać myśl, aby swemi wycinankami ozdobiły niektóre rzeczy, jak zeszyty, notesiki, teczki, pudełka i t. d., a przekonają się, jak to podniesie ich wygląd zewnętrzny. Z wycinanek, podklejonych grubszym papierem, może zrobić patarafkę, manszety do doniczek, abażury do lamp. Oklejone pudełka od gilz czy papierosów mogą być zdatne do użytku. Dzieciom, mieszkającym na wsi, bogatych wzorów dostarczą ozdoby ludowe.