scandjvutmp16601

13C

Wyciągnąwszy żyd prawicę,

A miał zbrojną rękawicę,

Wyciął Mu policzek srogi.

Zniósł to Zbawiciel ubogi.

Więc na przemian wszyscy słudzy,

Jedni z tyłu, z przodu drudzy,

Włosy Mu z głowy targali,

Na Jego świętą twarz plwali.

Gdy Mu oczy zawiązali, Prorokować znów kazali,

Godząc Go pięścią pod szyję: „Gadaj Chryste, kto Cię bije!" Annasz wiedzion do łożnicy,

Pan nasz wepchnion do piwnicy:

Jaki tam był nocleg Jego,

Nie można opisać tego.

Od okrutnego Annasza, Poprowadzon do Kaifasza; Fałszywych ten świadków zwodził, Gdyż Go na śmierć wydać godził. Piłatowi Go posłali,

Osądzić mu Go kazali;

Wdziali Mu łańcuch na ramię,

To jest śmierci Jego znamię.

Dalej Mu cierpieć nie możem,

Że się czyni Synem Bożym,

I królem się też mianuje,

Co się nigdzie nie znajduje.

Stał przed Piłatem związany,

Zbity srodze i zeplwany;

Nie widział Piłat żadnego Dotąd tak więźnia biednego.

Znów Go posłał Herodowi, Galilejskiemu królowi:

„Oto masz więźnia swojego, Wyzwól, jako niewinnego".

Rzekł Mu Heród niewstydliwy:

TTVa+ nam też jakie dziwy,

mi

i wiedzieli,

_;    —:—

Iż Twoje cu widzieli".

Widział Pan króla pysznego.

Nie rzekł mu słowa żadnego;

Chciał z Nim Heród gadać dwornie, Ale Pan milczał pokornie.