scandjvutmp18701

lftft

Chwały przedmiot osobliwy,

Chleb żywiący i sam żywy,

Dzisiaj Kościół podaje.

Ten sam Chrystus, jako wierzy,

Przy onej świętej wieczerzy Dwunastu rozdał uczniom.

Co w wieczerzy Chrystus sprawił. To czynić rozkaz zostawił,

Nam dla Swojej pamiątki. Rozkazania się trzymamy,

Chleb i wino poświęcamy Na ofiarę zbawienną.

To jest zdanie chrześcijańskie,

Że chleb święty w Ciało Pańskie,

Wino się w Krew przemienia.

Co pojąć, widzieć z trudnością,

To stwierdzaj wiary żywością Wbrew prawom przyrodzenia.

Pod różnemi postaciami.

Znaki tylko, nie rzeczami,

Tają się wielkie rzeczy.

Krew, to napój, pokarm Ciało, Przecież Chrystus jest tu cało Pod każdą z tych postaci.

Od biorących nie skrajany,

Nie dzielony, nie złamany,

Cały pożywan bywa.

Czy jeden, czy tysiąc bierze.

\

On i tamci w równej mierze Biorą. Pan jednak cały.

Biorą źli, biorą cnotliwi.

Lecz różnie; bo jednych żywi. Drugich ten Chleb potępia.

Niesie śmierć złym, dobrym życie. Patrz, jak jednakie zażycie W róż o v tku tek wycl.odai