scandjvutmp18901

181

Prosię, wołać usiłuję: „Gdzieś jest, życie mej duszy?"

„Żem Cię zgubił, ach, żałuję; dość mam z tego katuszy!" Przyjdź, uzdrów mnie z wszech zdrożnośoi I pomóż mi z tych ciężkości.

Ciebie, Jezu, chcę miłować: niech Cię już łza ma wzruszył

Sercem całern pragnę Ciebie, o najdroższy Jezusie!

W utrapieniu, jakby w niebie, gdym z Tobą jest, Chrystusie. Bez Ciebie wytrwać nie zdołam,

Do Ciebie jak chory wołam:

„Przyjdź, gdyż bez Ciebie omdlewam; eddaję Ci się cały!"

Przyjdź do serca w tym momencie, o najmilszy Jezusie!

W Przenajświętszym Sakramencie, Tyś pociecha mej duszy! Tyś tu źródłem żywej wody Danem duszy dla ochłody.

Obierz w sercu mem gospodę; dam Tobie w niem wygodę.

Znalazłem kogo miłuję: Jezusa kochanego.

Wielką radość w sercu czuję, szczęście dusza ma z tego. Witaj miły Baraneczku,

Skarbie mój, śliczny kwiateczku!

Pewienem jut teraz tego, że się serca zjednały.

Umrzeć pragnę z tej miłośoi Jezusa najdroższego.

Puśćże, Jezu, z Twej hojności ogień do serca mego,

Niech miłością się rozpali Niech Cię wielbi, niech Cię chwali

W każdej ohwili. W każdej dobie myśleć będę o Tobie!