scandjvutmp14d01

Pielęgnowanie roślin i zwierząt. 307

Dobrze jest pokazać dziecku jednocześnie wszystkie zmiany, zachodzące w roślince w pewnym okresie czasu; będzie ono mogło porównać je ze sobą.

W tym celu trzeba w ciągu dwóch tygodni zasadzać codzień po jednem ziarnku, a po skończonym terminie wykopać z ziemi wszystkie roślinki. Przed oczami dzieci będzie czternaście ziarnek fasoli ze wszystkiemi zmianami, jakie w nich zaszły w ciągu danego czasu.

Nie byłoby tu wcale zbytecznem zapoznać dzieci ze stworzeniami, które szkodzą roślinom: z owadami, pędrakami i t. p.

Czerwona, długa dżdżownica nie jest nieprzyjacielem naszych kwiatów — nie objada bowiem korzeni. Żarłoczny pędrak chrabąszcza wyrządza wielkie szkody i niemało niszczy młodych korzonków. Chrabąszcze, liszki motyli i innych owadów, drobne jak piasek mszyce zjadają znowu liście.

Łatwo dziecko naocznie się o tern przekona i pozna te szkodniki, jeżeli nie na swoich, to na cudzych kwiatach.

Gdyby dziecko jednak spytało, co ma robić, gdy spostrzeże jeden z owych szkodników, powiemy, żeby zdjęło go z kwiatka albo z ziemi i odrzuciło gdzie na bok, a ptaszek jaki natychmiast go zobaczy i porwie. Zapobiegniemy tym sposobem okrucieństwu, jakie się często w dzieciach rozwija przy tępieniu żywych stworzeń.

Musimy wreszcie i na to zwrócić uwagę dziecka, że nie wszystkie owady tak są niebezpieczne dla naszych roślin. Pszczoły, osy, mrówki — są bardzo pożądane dla kwiatków, a mała biedronka (boża krówka) skrzętnie oczyszcza listki z mszyc, — tych więc nigdy z roślin spędzać nie trzeba.

20*