scandjvutmpa901

162

ziemi, istota, która w swym obojętnym bycie nie jest ani mężczyzną, ani niewiastą; pogardza nią pićrwszy jako ułomną, nienawidzi druga jako nieudolną; łączy się ona z pićrwszyra dla uciemiężenia słabego; eunuch jest okrutnym, gdyż nigdy być nie może panem; nadaną sobie władzę wykonywa srogo, mści się za pozbawienie go roskoszy, których świadkiem tylko być musi; serce jego pała nieustanną namiętnością a trawi się rozpaczą, że jej zaspokoić nie może. Można bowiem odjąć zewnętrzne organy, ale nie można wykorzenić wewnętrznych żądzy; zawiedli się, Orygenes i jego sekta-torowie (Leoucyjusz Antyjochejski, Walezyjanie, i t. d ) czyniąc się eunuchami; nabawili się strapieuia, a nie przyczynili sobie cnoty . Dla tego słusznie potępia kościół podobuy postępek.

Orygenes i jego zwolennicy dalej posunęli swoję religijną żarliwość; pozbawili się oni rodnych członków, aby nawet nie mieli możności przełamania swych ślubów. Starożytni kapłani Cybelli, Astarty, czyli assyryjskiej Wenery, obowiązani byli także do pozbawiania się pomienionych członków (1). Inni bogowie, więcej pewno mający ludzkości, wymagali od niewiast, aby im ofiarowały swoje dziewictwo. Armenijanki ofiarowały ją bożyszczu Anaitys, jak świadczą Strabon i Agatyjasz. Święty Augustyn, Arnobijusz i La-ktancyjusz, zapewniają, że Rzymianie poświęcili kościółPryjapowi, w którym młode dziewice oddawały temu bożyszczowi swe pierwiastki. Toż samo do dziś duia jeszcze czynią Kanarowie na wyspie Goa, pomimo inkwizycyją portugalską (2).

Nie tylko chciano uwolnić pasterzy dusz od domowych trosk, aby zupełnie oddać się mogli posługom wielkiej owczarni, ale nadto miano na myśli nadać kapłanowi większą moralną energiją, skutek czystości i bezżenności, aby lepiej mógł prowadzić iunuych ludzi. W rzeczy samej korauż nie wiadomo, jak nasienie cofnione w ciało, gdy nie wydziela się zewnątrz, jak mówię nadzwyczajnie wzmaga siły umysłu i ciała? Ten nowy £vóquov potężny bodziec żywotny, budzi, zagrzewa ciało, wprawia je wstań uniesienia i natężenia, czyni człowieka, iż tak powiem, wyższym nad jego naturalne siły, zdolniejszym do myślenia i działania z większą mocą i skutkiem, jak

(I)    Seldcnut, De diii tijrii. »ynt»o;ni« It, i Jabloutki, Panth. aegyp t.

(J)    Schouten, Voyag. 1.1, p. 517, i t. d.