‘odzina Siarczyńkich zdawna zamieszkała na Rusi w Galicyi.
Ludwik Siarczyński podczaszy nowogrodzki, później podkomorzy króla Stanisława Augusta, z małżonką swoją Franciszką z Chrzanowskich, miał trzech synów i cztery córki. Franciszek był trzeciem ich dziecięciem, urodził się w Chru-^szowicach, w parafii Lnszeckiej, dawnej ziemi Przemyskiej, dnia 512 października 1758 roku. Po odbytych pierwszych naukach w Jarosławiu, przyjął w 15 roku życia, 6uknie zgromadzenia Pi-yarów polskich w Podoleiicu, i tamże po dwuletniej próbie uczynił profesyę zakonną roku 1775. Brał jeszcze potem dalsze nauki w Rzeszowie i Międzyrzecu Koreckim, i sam podług ówczesnego zwyczaju, uczył klas niższych. W roku 1781 w Krakowie słuchał teologii, i pierwsze święcenie otrzymał: na kapłana zaś poświęcił go w Warszawie dnia 5 kwietnia 1783 roku, ksiądz Kasper Cieciszowski naówczas biskup Tebe-stanski, i officyał Warszawski.
Od roku 1782 uczył Siarczyński w Warszawie w Collegium nobilium (za-łożonem, przez Stanisława Konarskiego, ziomka z jednej ziemi przemyskiej) grammatyki, geografii, i historyi przez lat cztery. W latach 1785 i 1786 uczył wymowy w Radomiu: tegoż roku wezwany napowrót do Warszawy, był kaznodzieją w kollegium królewskiem przez dwa lata, a trzeciego uczył prócz kaznodziejstwa wymowy.
Siarczyński miał lat szesć życia, gdy Stanisław Poniatowski na tron
wstąpił.
12