scandjvutmp1c901

225

Pan dobry stworzył świat ten niezmierzony,

On nam i niebios przeznaczył korony,

My tego grzechem obrazili Boga,

Jakaż dziś dręczy dusze nasze trwoga!

O, której Serca dobroć głoszą wieki,

Niech Twej, grzesznicy, doznamy’ opieki: Czystsza nad kryształ, Tyś Niepokalana: Zagniewanego błagaj niebios Pana!

I bracia nasi poszli grzechu drogą,

Nieszczęśni stoją nad przepaścią srogą;

Zginą, nie wsparci modłami Twojemi!

Ucieczko grzesznych, przyczyń się za niemi 1

W Twe ręce, Matko, wszystkie nasze sprawy Składamy : dobra, cierpienia, zabawy; Będziem szczęśliwi przy Twojej pomocy, Strzeż nas, Mary o, i we dnie i w nocy:

Twa miłość, Matko, święta miłość Boga,

Jest do naszego szczęścia pewna droga.

Sługom, co raczysz mieć w Swojej obronie,

Tę miłość zjednaj w życiu i przy skonie.

Nad ziemię nizką, nad gwiazdy wzniesieni, Przy Twoim tronie wieńcem ozdobieni, Będziem śpiewali, widząc nasz dostatek:

Tyś jest, Maryo, Tyś najlepsza z Matek!

38.

Mię - dsy gwia-zda - mi zba - wie - nia Ju - trzen - ko,

s		rl	—i	—i—i—i—
T T7 ^ 2
	r r	^f f		# — — > r r '	t r f

Swi - tasz w po - czę - ciu bez zina-zy, Pa - nien - ko!