scandjvutmp1ca01

- 226

Tyś nam, Maryo, Zbawcę porodziła,

Tyś &o piersiami Swemi wykarmiła;

Tego, co stworzył i zbawił świat cały,

Twe święte ręce dzieckiem piastowały.

Stąd się do Ciebie garnie ludzkie plemię. Żeś spokrewniła z niebem naszą ziemię,

I słusznie wielbi Ciebie, Panno droga, Boś tak uczczona od samego Boga.

A teraz, gdy się już cieszysz z Nim w niebie, Naucz nas wszystkich tęsknić tam do Ciebie I póki tutaj zostajem na ziemi,

Wspieraj nas nędznych prośbami Twojemi.

z Warszawy.

Ma - iku pociesz, bo |*l;i-cze- my, Mji-tko prowadź, bu zgi - nie-my,

rutrtónyć ał do _nFńie*.

ie o - puszczaj dm    Qte o • puszczaj nas.    Ma - iko