Sponsorzy2F401

432

wnie do woli swego ojca, wszedł do grona palestry Drochickiój. Trwał podówczas sejm czteroletni, którego czynnościom często bywając w Warszawie bywał przytomny. W r. 1792 w kwietniu wysłany przez ojca do Krakowa, w tę właśnie porę był tam obecny, kiedy korony do uroczystości pamiętnej z zamku brane były. Pierwszy raz wtedy zwiedził groby królów polskich, i piór wszy a ostatni oglądał w całości jeszcze pokoje i komnaty zamku krakowskiego.

Tegoż roku wybuchła wojna, którą zakończyła wprędce konfederacya Targowicka. W roku 1793, przygotowywano się do sejmu grodzieńskiego. Na sejmikach w Drochiczynie przy wyborze posłów obecny Swięcki, gdy in-strukeya dla tychże była przedmiotem sporów, pomimo widocznej orężnej przemocy, stanął obok Teodora Bielińskiego pisarza ziemskiego starca siedin-dziesięoioletniego, co był na czele oppozycyi, i wymaganej instrukcyi wraz z nim nie podpisał.

W roku 1794 w miesiącu lutym na sejmikach wyborowych pod laską Franciszka Obnińskiego, był Swięcki assessorem koła rycerskiego wybrany; następnie przez Laudum do grona palestry przy trybunale koronnym w Lublinie. Wkrótce wybrany deputatem na trybunał, pospieszył do Lublina, gdzie odebrał wiadomość o wypadkach w Krakowie. Trybunał nie doszedł, Swięcki powrócił do domu, gdzie przez Karola Urbańskiego generała ziemi Drochickiej, mianowanym na rotmistrza został. W lipru ruszył ze swą chorągwią pod Niemirów nad rzekę Bug na granicę litewską, gdzie szlachta ziem Drochickiej i Mielnickiej zebrana była. Po cofnięciu się nieprzyjaciela, przeznaczony wyruszył do Warszawy, gdy właśnie to miasto już się poddało.    m    "

Swięcki pod domuwi* strzechę się schronił, oddał się naukom, w których pociechę w powszechnej boleści znąjdował. Mając zamiar udania się do legionów we Francyi zawiązanych, sam za pomocą tylko grammatyki zaczął się uczyć języka francuzkiego. Na gruntach wsi Kostki ojca jego, istnieje pagórek lasem sosnowym i gęstą krzewiną zarosły, mogiłkami lub grobami aryanóiu zwany; zacisze to wśród grobowców, było jego akademią. We trzy miesiące już tyle postąpi! w nauce tego języka, że pićrwazą książkę Życie Dumuoriera, z wielką radością, w całoaci pojął i zrozumiał.

W roku 1798 udał się do Lwowa; tam wydoskonalił się w języku francuskim, i uczęszczał na kurga prawne, rozczytując się z upojeniem w dziełach Jana Jakóba Rousseau. Zwiedził piękne okolice Galicyi, jak Łańcut, Przeworsk, Jarosław, aż w góry pod Duklę; zamiarowi puszczenia Bię do Francyi, silne zawady stanęły w przeszkodzie. Z zapasem przeto wiadomości prawnych udał się do Krakowa, miejsca wówczas najwyższćj apel-lacyi na Gnlicyę zachodnią, dla zdania examinu na urzędnika sądowego. W roku 1799 zdawszy takowy przed Wittorfem prezesem apellacyi, uzyskał dekret (patent) tak zwany eligibilitatis. Bawiąc w Krakowie zwiedził powtórnie groby królów i pomniki, ęraz Krzeszowice i okolice tameczne.

-o«ota 'IójU 'di- • fto Ui r><| .inioi kogel utrfioi    rii‘>aiqAti z