tpn 1 2214
2901

120

głód w mieście szerzyć zaczął, poddali się wszyscy, uznając Kazimierza za monarchę swojego z warunkiem, żeby ich prawa domowe i obrządek religijny szanował. Kazimierz uroczyście nr, lo przystał, a tak otworzono mu bramy miasta i zamków,

wal ten książę poniekąd spokojnie, ale to nie w skutek swojej powagi lub roztropności, lecz jedynie z przypadku. Największą zaś jest jego zaletą, żę. by! ojcem Mieczysława.

r. 962.

Mieczysław I. urodził się ślepym, aż dopiero w siódmym roku wieku swego odzyskał wzrok, podczas podstrzyżyn włosów, zwyczaju u ludów slawiańskich powszechnego. Pod jego panowaniem wzniosła się Polska już do takiej potęgi, że nietylko Szlązk i część Morawy zawojować, ale nawet i Włodzimirzowi, książeciu ruskiemu, wielkiemu wojownikowi owego czasu, dzielny odpór dać mogła (986). Ożeniwszy się z Dąbrówką, córką Bolesława srogiego, księcia czeskiego, przyjął Mieczysław chrzest w Gnieźnie (5. marca 965) z rąk Bohwida, biskupa czeskiego, przy której to sposobności wraz z nim i wiele 'wodzów i przedmejszych mężów narodu wiarę chrześciańską przyjęło. Odtąd pracował Mieczysław gorliwie nad nawracaniem ludu, który idąc za przykładem monarchy, chętnie chrzest a z mm i religią katolicką przyjmował. Założywszy jednocześnie siedm biskupstw, między temi i krakowskie , opatrzył je szczodrze, ustępując im pobór dziesięciny, która dotąd główny przedmiot jego dochodów stanowiła. W krotce po-tym wysłał do Rzymu poselstwo z prośbą do papieża Sylwestra II. o nadanie mu korony królewskiej, czego mu wszelako papież na teraz jeszcze odmówił. Wiodąc naostatek z Ottonem II. cesarzem niemieckim uciążliwą wojnę, zawarł równocześnie z Szczepanem, królem węgierskim, pamiętne przymierze, stanowiące góry karpackie za granicę dzielącą ich państwa. Po zgonie Mieczysława objął godność książęcą syn jego

r. 992.

Bolesław 1 Chrobry, to jest waleczny Zaprowadziwszy nowy porządek w wojsku przez ustanowienie milieyi, zawsze gotowej do boju, i włożywszy obowiązek na szlachtę, iż odtąd służbę wojskową pełnić musiała, rozpoczął pomyślne wojny z Czechami, Węgrami i Rusinami, w skutek których rozprzestrzenił granice państwa swego wszersz i wzdłuż, albowiem przyłączył do Polski Morawę, Miśnię, Łużyee i część Rusi czerwonej, którą to ostatnią, mszcząc się krzywdy swego powinowatego, ciężką wojną nawidził. Rozmnażał on przytym starannie wiarę chrześciańską w swoim państwie, wykorzeniał n ludu pogańskie zwyczaje, fundował rozmaitego zakonu klasztory, przezco nietylko liczbę kapłanów Chrystusa pomnożył, ale i wstęp oświacie i naukom do kraju otworzył. Ruchem świątobliwości powodowany, odkupił także ciało świętego Wojciecha, biskupa czeskiego, którego Prusacy przy opowiadaniu ewanjehi w Prusiech zabili (997), sprowadzając zwłoki jego do