scandjvutmp28701

—    Ojciec... wciąż... pisze! — odrzekł z niechęcią.

Ojciec Paolo dał mu cukierek i odesłał do kuchni.

—    Idź, idź!... Tam dadzą ci jeść!...

Brzeskiego poprowadził misjonarz do siebie, nawiązując przerwaną o kolei żelaznej rozmowę.

Zauważywszy jednak, że młodzieniec niechętnie mówi

0    tym przedmiocie, zmienił natychmiast rozmowę.

—    Jakże się pan urządził i co pan porabia?... Czy dobrze panu u starego grzesznika Wania ?...

—    Owszem, dobrze!... Jedynie, że mieszkanie zimne... Będę musiał całkowicie przenieść się do pokoju Siań-szena, co ma swe niedogodności...

—    Zapewne. Mieszkać razem z Chińczykami nieprzyjemnie, zbyt są niechlujni...

—    Prócz tego tam... kobiety! — wtrącił, rumieniąc się, Brzeski.

Ojciec Paolo spojrzał nań i zamyślił się. Zamyślił się

1    Brzeski. Przykro mu było, że Ma-czży-ego, którego lubił, nie wzięto do pokoi, lecz odesłano do kuchni. Nić śmiał jednak spytać się o to.

—    A Siań-szen?... Jakże on?... Co porabia?

—    Siań-szen wciąż zajęty. Spokojnym i poczciwym wydał mi się człowiekiem...

—    Istotnie spokojny on i poczciwy i nawet... co ważniejsza... pobożny!... Ale ma bardzo wielką wadę: żonę pogankę!

—    Jak to pogankę?

—    A tak — poganka i nic na to poradzić nie można— westchnął misjonarz. Pochodzi ona ze znakomitej rodziny i Wań boi się jej... W rzeczywistości ona całym domem zarządza. Czyż pan tego nie zauważył? Co chce robi z Waniem, bałamuci go, a ten, osieł, słucha jej, wierzy

141