scandjvutmpc201

164

Izrael uf* od świtu do zmierzchu,

Że mu Pan litość zeszłe z niebios wierzchu.

Bo miłosierdziem słynie nasz Pan luby,

A nigdy nie chce Bóg grzesznika zguby.

Ma Bóg niezmierny skarb na okupienie,

Byle nas skruszył żal za przewinienie;

Że z grzechów wszystkich, choć wielkich i wielu, Bóg cię odkupi, ufaj Izraelu.

(Pieśń przy grobie).    IO.    Śpiew. Klonowskiego.

Z mar - ły czło-wit* - cze, z to - bą się żf* ■ gna - my,

	a__ll.._.__
r^J7 h _ I : T. J _L W J Tl_I
		^ • 1
ur\v u & Z ś 3		_^9_L
crz ’ r ... i a tr _ i - m - i
^ 1 ^1 ' 1 Przyi - mij dar sinu - tn	y.	r i r f któ - ry ci skla -	r r Ja - my.

Powracasz w ziemię, co matką twą była.

Teraz cię strawi, niedawno żywiła!

Tak droga każda, którą nas świat wodzi,

Na ten ubity gościniec wychodzi.

Niedługo, bracie, z tobą się ujrzymy I Jużeś tam doszedł, my jeszcze idziemy; Trzeba ci było odpocząć po biegu,

Ty wstaniesz, boś tu tylko na noclegu

Boże, ten zmarły w domu Twym przebywał, U stołu Twego jadał. Ciebie wzywał.

Na Twej litości polegał bezpieczny :

Daj duszy jego odpoczynek wieczny.