scandjvutmp1a601

190

Rzuć tej miłości iskrę choć jedną W ziemię serc naszych suchą i biedną,

By Ci wydała obfity plon Za Twój na krzyżu bolesny zgon.

Byś nie na próżno te męki Twoje,

Te rany, krzywdy, te krwawe zdrój Raczył tak dla nas ochotnie pić,

Że Swego życia przerwałeś nić Gdy już na krzyżu, Jezu, skonałeś,

Z miłości jeszcze zranion być chciałeś,

By w Sercu Twojem otworzyć drzwi I nam ostatnią dać kroplę Krwi.

W tej Serca Twego najświętszej Ranie Przygotowałeś dla nas mieszkanie,

Jak tam głęboka miłości toń I jak przecudna czystości woń.

Przed Tobą, Serce Jezusa, padamy,

Nędzną ofiarę z serca składamy,

Ach nie gardź nami, o Panie nasz,

I Twą łaskawą zwróć ku nam twarz.

Serce Maryi Niepokalane Z Sercem Jezusa ukrzyżowane,

Do tego Serca bądź drogą nam.

Byśmy na wieki spoczęli tam.

Skąd-że Je - tu mi - ty Kie-dyż Ser - ou Twemu

ta głę-bo - ka Ra - na, o - na jest za - da - na!