0340

nych na Helu. Działo się to może dlatego, że ich pozycje były dobrze zamaskowane i położone głęboko w ostępach leśnych [...]

Dowodząc oddziałem konnym żandarmerii w obławach leśnych, przejeżdżałem kilkakrotnie obok schronu betonowego Dowództwa Floty, w zaroślach około 6 km ód wioski Hel. Spotykałem spacerującego obok schronu kontradm. Unruga. Każdorazowo meldowałem mu się, salutując z konia. Podczas jednego z takich meldunków przelatywały nad nami od strony-Juraty'ną Hel bombowce nieprzyjacielskie. „Czy to nurkowce?” — zapytał mnie admirał. Odpowiedziałem, że ich nie widzę, drzewa przesłaniają. Admirał obserwował przez chwilę; niebo, a następnie wszedł pośpiesznie do swógo-schronu.    ‘

Odjechałem do dąlszej obławy za dywersantami z oddziałem konnym żandarmerii, który rozwinięty w tyralierę na około 200_; m, krok za krokiem przemierzał Jas, porośnięty wysokim wrzosem-Tak minęła.pierwsza dekada września. Walki się przeciągały. Wszelkie pęóby, Niemców wdarcia się na Hel z morza lub powietrza nie dały rezultatu, toteż postanowili oni zdobyć półwysep z lądu. W dniu 11 września Niemcy zajęli Puck, Swarzewo, Wielką Wieś—Hallerowo i Władysławowo z portem rybackim. Morski Posterunek Żandarmerii w Pucku wycofał się wraz z oddziałami piechoty morskiej i Obrony Narodowej w kierunku Gdyni i Wejherowa, Przed opuszczeniem Pucka żandarmi stoczyli walkę ogniową z wkraczającą do miasta szpicą nieprzyjaciela, strzelając z okien swego budynku. W walce tej ciężko ranny został kpr. Karczewski.

Władysławowa broniły oddziały Straży Granicznej i KOP, zasilone załogą Morskiego Dywizjonu Lotniczego z Pucka pod dowództwem kpt. mar. obs. Szczepaniuka. Na półwyspie, pomiędzy Władysławowem a wsią Chałupy, pozycję osłonową zajmowała kompania dowodzona przez por. Gilunia¹³ [...]

Oddziały polskie opuściły Władysławowo w dniu 11 września. Ostatni odszedł z tej miejscowości pluton wzmocnienia minerskiego, którego zadaniem było niszczenie w odwrocie mostów i ważniejszych obiektów, aby opóźnić marsz nieprzyjaciela. Dowódcą plutonu minerskiego był ppor. rez. Aleksander Ciężak.

Tego samego dnia niemieckie patrole bojowe wyruszyły z Władysławowa na zalesiony Półwysep Helski, kontynuując pościg za wycofującymi się naszymi oddziałami. Jeden z takich patroli natknął się na linię czat kompanii osłonowej. Podpuszczono go bardzo blisko i serią z ckm zniszczono całkowicie. Z trzynastu ludzi patrolu pozostało przy życiu tylko dwóch wachmanów^u, którzy padli w jakiś głębszy dół. Wzięto ich do niewoli. Byli to pierwsi jeńcy na Helu. Odesłano ich pieszo do Juraty,

¹³    Por. Kazimierz Giluń był dowódcą 10 kompanii baonu „Hel”.

¹⁴    Tak autor relacji nazywa żołnierzy niemieckich. Dosłownie znaczy: strażnik, wartownik, policjant.

294