0593

50

„Podstawili ci go syjoniści!”

W 1947 roku amerykański sekretarz stanu, George Marshall, przedstawił kompleksowy program pomocy gospodarczej dla Europy, który początkowo brzmiał bardzo atrakcyjnie dla zrujnowanego imperium. Mołotow natychmiast wyruszył do Paryża, aby dowiedzieć się więcej. Z początku przywódcy uznali plan za swego rodzaju Lend-Lease bez doczepionych sznurków, lecz Stalin szybko pojął, że ma on wskrzesić Niemcy i podkopać jego wschodnioeuropejską hegemonię. Mołotow początkowo poparł plan i nadal skłaniał się ku wynegocjowaniu porozumienia, lecz Stalin odrzucił inicjatywę Marshalla.

Stalin i Żdanow postanowili umocnić kontrolę nad Europą Wschodnią. Jednocześnie Stalin poparł utworzenie państwa Izrael, gdyż miał nadzieję, że stanie się jego bliskowschodnim satelitą. 29 listopada Związek Radziecki zagłosował „za” w ONZ i był pierwszym państwem, które uznało Izrael. Michoels otrzymał Nagrodę Stalinowską. Niebawem jednak stało się jasne, że Izrael będzie sojusznikiem Stanów Zjednoczonych.

W kotle irracjonalnych uprzedzeń, ostrych jak brzytwa politycznych przeczuć i agresywnych rosyjskich resentymentów Stalina, marzenie Mi-choelsa o żydowskim Krymie stało się złowrogim syjonistyczno-amerykań-skim koniem trojańskim¹, hebrajskim planem Marshalla. Syjonizm, judaizm

1

Jak wiele obsesyjnych lęków Stalina, i ten miał swoje realne podstawy: Imperium Oto-mańskie kontrolowało Morze Czarne, władając Krymem. Katarzyna Wielka i książę Potiomkin zaanektowali Krym w 1783 roku z tego samego powodu, a wojska anglo--francuskie wylądowały tam w 1853 roku, aby osłabić Rosję. W1954 roku Chruszczów przyłączył Krym do Ukrainy, która to decyzja w latach dziewięćdziesiątych omal nie doprowadziła do wojny domowej pomiędzy Ukraińcami a zwolennikami rządów rosyjskich.