160 bmp

jest naśladować zło niż dobro, z powodu grzechu pierworodnego 173 i dych skłonności, które z niego wynikają. Wyciągnijcie z opowiadania najbardziej logiczny wniosek: waszym obowiązkiem jest dawać dobry przykład drugim. Jeżeli zapamiętacie tę historię

0    małpach, nie tylko dusza skorzysta z tego, ale również wasz bliźni, którego skłonicie do praktykowania cnoty przez was praktykowanej”.

Moda, firmowe ciuchy, naśladowanie gwiazd... Ileż rzeczy robią młodzi, by upodobnić się do kogoś. Trzeba wyjaśnić im, że ten mechanizm nie zawsze jest zły, ale wymaga zawsze rozeznania

1    opanowania. Trzeba umieć samemu kierować swym życiem. Nie wolno przez „małpowanie” innych pozwolić na manewrowanie sobą.

□ Drugie opowiadanie jest bardzo proste, jego celem jest zwrócenie uwagi na opanowanie własnych instynktów. Duch ludzki ma nieograniczone możliwości: czekają go niekończące się zadania związane z budowaniem człowieczeństwa. Panowanie nad sobą, które bez wątpienia wymaga ofiar i wysiłku, jest właśnie drogą do autentycznej wolności i kształtowania tego, co nazywamy osobowością. Nigdy nie będzie prawdziwie wielkim ten, kto jest niewolnikiem swoich złych przyzwyczajeń i zmiennych stanów ducha.

Dla ułatwienia dialogu

Te dwa opowiadania są bardzo proste. Katecheta może zachęcić dzieci do mówienia o nich, posługując się np. takimi pytaniami:

•    Jak zachowują się małpy?

•    Czy znacie kogoś,Jcto zachowuje się podobnie?

•    Do kogo chcielibyście być podobni? Dlaczego?

•    Czy trzeba koniecznie upodabniać się do kogoś?

•    Jakie kłopoty ma Drapieżnik I, król Smoków?

•    Czy podobne problemy zdarzają się również ludziom?

■ Czy trudno jest być „królem siebie samego”?

•    Czy ktoś z was chciałby opowiedzieć innym, jak stał się »królem samego siebie”?