165 2

Ta część książki może się wydać nieciekawa. Być może nie warto jej czytać przed rozpoczęciem systematycznej pracy z dzieckiem. Pierwsze miesiące terapii wymagają od nauczyciela ogromnej koncentracji na dziecku, poszukiwania właściwego sposobu komunikowania się z nim i zrozumienia jego największych problemów. Później przechodzi jednak taki moment, w którym niezbędnym narzędziem pracy pedagoga stają się długopis i kartka.

Bez nich nie wiemy, czy terapia jest skuteczna, cele przestają być wyraźne i oczywiste, a monotonia terapii

staje się nie do wytrzymania. Swoją wiedzę i zdolności intelektualne możemy ćwiczyć i wykorzystywać, analizując drobiazgowo tabele obserwacyjne, przeglądając tematy zajęć z ostatnich miesięcy i zastanawiając się, co warto robić dalej. Nabierając w ten sposób dystansu do własnej pracy, często głęboko zdziwieni, dostrzeżemy to, co może umyka nam w codziennym kontakcie z dzieckiem.