nuuiiivitirini'( nutu -»ii
ISBN łTfcjOOI .HW-I.Cby WN K*N »>l
Ifrronier Kiięęti III
Upodobnienie na końcu:
<>»\3ty; tłv «ut6v oó satoiov tetoKŹvai. daót6v it«UŚ(ov vtyovivat (Sadziłbyś. że to nie on dziecko spłodził. ałe ix sum był tym dzieckiem).
lub:
ev xkei<jT«tc 6i <t>povricti ko) ev Ekozicratę tŻJttcw (w kłopotach wielkich, gdy nadzieja żadnu).
Użycie różnych przypadków lego samego wyrazu:
ósioś Sc otaSrjytii x«kKOM^ owk o^ioś t*»v jtożkoO (czyż wari jest sumy miedzianej, chociaż nic win miedziaka).
Powtórzenie lego samego wyrazu:
m> S' cnnóv Kai ęóvra r.kcycc Kama: mii vuv ypaipnc Kamo;
(ly o nim i o żywym mówiłeś źle i teraz piszesz źle).
Powtórzenie jednej sylaby:
u dv unu»i>; Scivóv. ci ełikc ópyóv
(cdt może spotkać cię złego. jeśli zobaczysz męża bezczynnego).
Mio b Ale może się zdarzyć i tak. że jedno zdanie zawiera jednocześnie wszystkie te figury, a więc: przeciwstawienie, zrównanie i upodobnienie końcowe (ójtotoić-Ż.Euroy). Figury początków okresu wyliczyłem niemal wszystkie w Retoryce Teodekiesa "x. Istnieją również fałszywe przeciwstawienia, jakie tworzył np. Upicharm l|9:
Raz gościłem ja u mch. raz om innie gościli.
10. Wybomość i dowcip języka f urbanitas)
Po omówieniu powyższych spraw musimy z kolei wyjaśnić, skąd się biorą powiedzenia wyborne i ujmujące słuchacza. Ich tworzenie jest sprawą wrodzonych zdolności lub wynikiem długiego ćwiczenia, wyjaśnienie natomiast, na czym one
Wszystkie cytaty nieznanych autorów.
Wspomniane tu pizez Arystotelesa dzieło zaginęło juź w starożytności. Wiadomości przekazane na jego lemat sa częściowo sprzeczne. W k-h świetle kwestia spoina jest już nawet jego autorstwo i liczba ksiąg. W katalogu pism Arystotelesa zestawionym przez Dnigencsa Laettiosa wymienione jest jako dzieło filozofa w I księdze. W słowniku łłezycliiusza (nr 63) jako dzieło w 3 księgach. Jedni uwazaja je za dzieło napisane przez Teodcktcsa. inni za dzieło Arystotelesa, opublikowane przez Teodekiesa. jeszcze inni za wyciąg w jednej księdze dokonany przez Arystotelesa z dzieła Teodcktcsa iw czterech księgach).
Epkhann (VI-V w ), twórca komedii dorycko-sycylijskicj (frg. 23B 30, Dicls-Kranz) Żarł oparty na wykorzystaniu dwu aron lego samego czasownika dla wywołania wrażenia dwu odmiennych sytuacji
192