353

A HibUl. IM1U.1 ,Vvu    r ), buui :uO

isbs w-wnti M.oty »n rws >»w

117 ROZTWORY BUFOROWE    353

w następujących równowagach:

CH-.COO + H;0 CH-.COOH + OH

NH; + HjO ^ NH, + H,0*

Odczyn roztworu takiej soli zależy od stopnia zaawansowania każdej z reakcji, który z kolei zależy od odpowiedniej stałej dysocjacji kwasu i zasady.

W ten sposób reagują sole pochodzące od słabych kwasów i słabych zasad.

11.7. ROZTWORY BUFOROWE

Kwas octowy ulega w roztworze dysocjacji według równania CH,COOH + HjO u* CH-.COO + H.O‘

Wartość stałej dysocjacji

K_k = ^CqłlC00~ ‘OM** _ , _7S . _|Q-ł    (11.16)

CCH.OOOH

pozwala obliczyć, ze w roztworze o stężeniu <•*».*, — 1 mol L^-1 stopień dysocjacji wynosi zaledwie ok 0,004. Dysocjację kwasu można cofnąć, wprowadzając do roztworu octan sodu. CHiCOONa (jego stężenie oznaczymy symbolem ,). Octan jest zdysocjowany całkowicie, a stężenie jonów octanowych pochodzących z jego dysocjacji, wynoszące również c_M, jest tak duże w porównaniu ze stężeniem jonów octanowych pochodzących z dysocjacji kwasu, ze to ostatnie możemy w ogóle pominąć i napisać

fcw.coo = ^    (11.17)

Stężenie niczdysocjowancgo kwasu, cor.cooii. występujące w równaniu (11.16) tak mało się różni od stężenia całkowitego. c\^_K, ze mc popełniając poważniejszego błędu możemy napisać

fCHtCOOH = Ckoj,    (I 1.18)

Podstawiając równ. (11.17) i (11.18) do równ. (11.16). otrzymujemy

Onw

oraz

c„_x0. = ^K_t    (11.19)

C,M

pH = log —+p K,    (11.20)

ÓMl

Z równań (11.19) i (11.20) wynika, że jeżeli znamy stosunek stężenia octanu do stężenia kwasu octowego waz stalą dysocjacji kwasu, to możemy obliczyć stężenie jonów