85

Klasa / część I 85

-    indywidualne czytanie tekstu „Ćma”,

-    nauka pisania nowej litery - naśladowanie dłońmi mchu skrzydeł ćmy, kreślenie kształtu litery „ć”, „Ć” w powietrzu i na ławce z zamkniętymi oczami,

-    pisanie nowej litery w liniaturze w ćwiczeniach s.72. z. ćw. I oraz w zeszycie.

8.    (F) Wykonanie doświadczenia ze świecą s. 73 ćw. 3 z. ćw. I

-    wyciągnięcie wniosku (Powietrze jest potrzebne do oddychania ludziom i zwierzętom. Im więcej powietrza, tym ludzie są zdrowsi i tym dłużej płonie ogień.)

9.    (A) Układanie i zapisywanie zdania z rozsypanki wyrazowej s. 73 ćw. 4 z. ćw. I.

10.    (D) Nauka śpiewania piosenki „Rak - Plmak” - kaseta „Śpiewamy z Elementarzem pierwszej klasy” - interpretacja mchowa - koordynacja mchowa podczas marszu tyłem.

11.    (A) Praca domowa s. 73 ćw. 1 z. ćw. I.

Dzień 2.

Temat dnia: Moje imię.

Temat do dziennika: Czytanie tekstu „Karolek opowiada”. Wypowiedzi dzieci na temat swoich imion. Słuchanie wiersza „Lubię swoje imię” - pisownia imion wielką literą, tworzenie zdrobnień. Ćwiczenia w różnym zapisie spółgłosek miękkich ć - ci. Zajęcia mchowe. Dodawanie i odejmowanie liczb w zakresie 7.

1. Zabawa „Gdy usłyszysz swoje imię” - nauczyciel informuje dzieci, że gdy usłyszą swoje imię muszą wykonać określone zadanie np.

-    „Gdy usłyszysz swoje imię, to powiedz, jaki jest kolor twoich spodni, spódniczki.”

-    „Gdy usłyszysz swoje imię, to powiedz, jaki jest twój adres.”

-    „Gdy usłyszysz swoje imię, to powiedz, jak ma na imię twoja mama” itp.

Uwaga: Należy zwrócić uwagę, by w zabawie nie pominąć żadnego dziecka.

2. Czytanie tekstu „Karolek opowiada” s. 33 podr. przez dobrze czytające dziecko lub nauczyciela -dociekanie skąd wzięły się imiona i po co są one potrzebne; przytoczenie ciekawostek o imieniu:

IMIĘ - jest tak dawne, jak dawno na ziemi żyje człowiek...

Najstarsze znane imiona polskie zanotowano w dokumentach prawie 1000 lat temu. Świadczą one o tym, ze przez nadanie imienia rodzice wyrażali życzenie co do przyszłości swego dziecka. Wierzyli, że imię może wpłynąć na los i charakter człowieka, że może chronić go przed złem, a przynosić szczęście.

Często wówczas używane i groźnie brzmiące imię „Wilk” nadawano chłopcu z pewnością po to, broniło go przed napaścią drapieżników, których było pełno w odwiecznych lasach. A może dlatego, mężczyzna był groźny jak wilk dla swoich wrogów?

Większość prapolskich imion np. Radwoj, Miłowoj miały sprawić, że noszący je chłopcy będą chętnie di z wrogiem, będą dzielnymi wojami i zawsze staną w obronie swego rodu, gdy zajdzie taka potrze-Mściwoj zaś-gdy dorośnie - pomści innych wojów zabitych na wojnie i wszystkie krzywdy plemienia. Istniały także imiona życzące sławy, bogactwa, powodzenia w życiu. Bolesław miał być bardzo y. Podobne znaczenie miało imię Stanisław, Mirosław czy Sławomir. A Radgost i Miłogost - świad-o tym, że nasi przodkowie cenili gościnność i przyjaźń, właśnie było z imionami chłopców. A dziewczęta? Dziewczęta były wówczas mniej ważne w rodzinie, przecież nie stawały do walki z wrogiem. Jeśli Stanisław, Bolesław, czy Dobroch mieli córkę -