klsti169

w rozmiarach całego narzędzia oraz w ilości i sposobie .umocowania rękojeści na kosisku. Tak więc kosy serbochorwackie i niektóre bułgarskie oraz karpackie miewają dwie rękojeści podobnie jak łotewskie i inne z krajów nad Bałtykiem. W Polsce zaś i na Rusi widujemy zwykle tylko ^    jedną~rękojeść, umieszczoną __

178. Kosy z-Jugosławji. A- Remete pod Zagrzebiem. — B. Prawdopodobnie Bośnia lub Hercegowina. Muz. etn. w Sjtrajewie. Rys. autor.

mn. w. w pośrodku Bywa ona pospolicie podobna do środkowej rękojeści używanej na Bałkanach, to znaczy formuje tak zwaną kulkę czyli rodzaj drewnianego obłego haka, wpuszczonego jednym końcem w dziurę kosiska. Ale na Białorusi i Polesiu, a także i w przyległej cząstce rdzennej Polski spotykamy zamiast niej kabłączek, ściśnięty sznurkiem jak cięciwą i dający się dowolnie przesuwać wzdłuż kosiska.

179—180. Ostrzewki do Suszenia sprzętu. — 179. Traby, S od Oszmiany. Białoruś (Polska). — 180. Szarkucie, pow. Wołożyn (w pobliżu miejscowości poprzedniej). Rys. autor.

Do klepania kos i gładkich sierpów jgg używane"" kowadełka i młotki, zaś do ich ostrzenia różno-kszia&no o e o Uęi, z których najbardziej zajmującą jest poleska (fig. 317). Jóst to prymitywny młotek kamienny w rodzaju używanych przez niektóre ludy egzotyczne. Podobne osełki znamy też z tery tor j ów 'wschod-nio-fińskich (Zyrjanie).

Na znacznych obszarach zachodniej i południowej Słowiańszczyzny oraz Rusi są rozpowszechnione różnokształtne drewniane pochwy na osełki.

rabie. Istnieje bardzo wiele odmian tego narzędzlaT^RózmceTnaog^dość nieznaczne, zaznaczają się w wielkości, ilości zębów, zaś przedewszystkiem w sposobie umocowania obsady zębów na grabisku.

Narzędziem stosunkowo mało używanem przy~ sprzęcie zbóż, alezatoznacz^~~ ne usługi oddaiacem przv~z5iórce siana s;