przy podciśnieniu, stosuje się zamknięcie hydrauliczne. Polega ono na tym, że między krążki uszczelnień dławicy doprowadza się ciecz pod ciśnieniem 1 do 2,5 kG/cm!. Ciecz ta, przepływając w kierunku na zewnątrz pompy lub do jej wnętrza, stanowi przeszkodę w dostawaniu się do środka pompy powietrza o ciśnieniu zewnętrznym. Konstrukcję takiej dławicy przedstawia rysunek 3.55.
Cieczą uszczelniającą najczęściej jest ciecz pompowana przez pompę, z wyjątkiem pomp zęzowych, gdzie mogłoby dojść do doprowadzenia do dławic cieczy zanieczyszczonych, mogących uszkodzić uszczelnienie.
Doprowadzenie cieczy do dławic ma dodatkowe zadanie: zmniejszanie tarcia między szczeliwem a obracającym się wałem oraz odprowadzanie wytwarzanego ciepła. W pompach przetłaczających bardzo gorące ciecze stosuje się nieraz dodatkowe chłodzenie obiegowe kadłuba pompy w obszarze dławicy.
W zwykłych dławicach pomp okrętowych stosowane są zazwyczaj szczeliwa:
— bawełniane (impregnowane i grafitowane) dla niskich ciśnień i zimnej wody,
— azbestowe (grafitowane) dla wyższych ciśnień i cieczy gorących oraz agresywnych chemicznie,
— specjalne (z rozdrobnionych włókien azbestowych, grafitu, miękkich metali, neoprenu itp. połączonych specjalnymi czynnikami wiążącymi) dla produktów naftowych, gazów skroplonych itp.
W nowszych rozwiązaniach pomp wirowych (a także rotacyjnych, np. śrubowych) stosuje się obecnie coraz powszechniej uszczelnienia ślizgowe, zwane też tarczowymi. Szkic i zasadę działania takiego uszczelnienia przedstawia rysunek 3.56.
Miejsce uszczelnienia jest między powierzchniami czołowymi ślizgających się wzajemnie po sobie pierścieni: obracającego się (osadzonego na wale 2) pierścienia ślizgowego 3 i nieruchomego (osadzonego w kadłubie
Rys. 3.56. Dławica ślizgowa
1 — kadłub pompy; 2 — wal; 3 — obracający się pierścień ślizgowy; i — nieruchomy pierścień ślizgowy; 5 — sprężyna; 6 — wirnik; 7 — gumowy pierścień uszczelniający
152